 |
| Dagens selfie |
 |
| Høgeheia |
 |
| Liavika |
 |
| Stubseidvågen |
 |
| ds |
I dag gjekk eg den flotte ruta frå Holevika og via Høgeheia til Lia, Liavika og Vågen. Delvis sol, men ganske så sur nordavind.
Frå Høgeheia og ned til Lia er det ikkje noko sti å snakke om. Her er det berre følgje rett nord og ned til fjorden. Eg har funne ein god trasse så kanskje kan merkast. Men elles er det i grunn ikkje vanskar med å finne fram. Frå Lia til Liavika er det heller ikkje sti. Men det går ein delvis synbar sti til Vågen. Deler av denne kan ein følgje nord og austover til å begynne med. Deretter er det berre å ta peiling rett nord og finne Stavfjorden. Frå Liavika er det god og merka sti til Vågen. Eg brukar alltid å gå denne ruta ein gong eller to på våren. Det er så flott å kome ned frå fjellet til Liavika.
Som ein ser på bilda går naturen sin gong på desse gamle veglause gardane. Folk bur her sjølvsagt ikkje. Og naturen tek tilbake det som ein gong var rydda og bygt. Slik går åra. Tidene endrar seg. Og det ein levde av før er ein saga blott i dag. Det kan ein sjølvsagt sjå på på fleire måtar. Med nostalgi og romantikk. Men alt var ikkje betre før. Sjølv synest eg faktisk det er noko vakkert i forfall òg. Noko tidlaust. Noko naturleg. Der naturen får ta tilbake det den ein gong åtte.
I dag vart det dårleg med transport frå Stubseidvågen, så eg måtte bite i det sure eplet å gå vegen heim igjen til Yndestad. Aldri særleg gunstig å avslutte turen med fleire kilometer på asfalt i fjellsko. Det er då ein blir trøtt i føtene.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar