Titt, titt du forvitne røysekatt, midt i bildet
Eg såg det låg mykje snø oppe i Skålefjellet i dag. Men, søren, lysta på å prøve og komme seg opp var likevel så stor at eg tok av garde i grålysninga.
Det gjekk heilt fint oppover Gjerdedalen. Men eg var ikkje komen lenger enn opp i første, brattaste bakken før snøen låg tung og djup. Eg kava meg oppover, med eit lite håp om at det vart litt fastare etter kvart. Det var så tungt etterkvart at småpausane for å få att pusten vart tettare og tettare. Og sveitten rann i strie straumar! Snøen rakk til knea, ja mange plassar nesten til skrevs. Å dra på 80 kg opp det som i røynda er ein einaste bratt og lang motabakke var ei liding i dag!
Heilt ufarleg var det heller ikkje. For dei som har gått her før veit at det er litt kronglete å ta seg fram under skoggrensa. Og i blaut djup snø....Eg trakka ned mellom steinar, røter og djupe hol og aldri visste eg korleis underlaget var. Her kunne ein bryte eit leggbein før ein visste ordet av det. Og eit par gonger låg eg langflat med nasa i snøen då underlaget svikta...Hadde eg vore på veg nedover igjen, etter å ha vore på toppen, hadde eg ledd, men no.....
Eg stogga ved første elva under Alteret og tenkte, har eg vore så gåen på veg oppover før? Hadde eg vore i dårleg form kunne eg forstått det....Og "merke-turen" min på Skylefjellet dagen før var jo berre for småtteri å rekne...
Eg tok meg ein neve rosiner, og heldt fram...
Brått kikka det fram ein forviten røysekatt (midt i første bildet). Han skvatt rundt i bakkane og inn mellom steinane. Litt gøymd, men så vart forvitenskapen for stor igjen - og kikka fram for å sjå kva i allverda som hadde forvilla seg opp i fjellet i all denne snøen på to føter ....
Røysekatten fekk meg i godt humør igjen og heldt meg med selskap ei heil stund. Han var så artig denne karen at han var verdt heile turen åleine.
Det gjekk likevel berre eit kvarter vidare oppe i den tunge bakken over Alteret, då eg sa til meg sjølv, nok er nok, eg skal jo ned igjen òg...Eg må bruke vet! Det er eit bra stykke til toppen, i minst like djup og tung snø...Inga skam og snu heiter det visst, sjølv om det var fortærande å vere komen så langt og ikkje....! (er liksom ikkje det same å gå ned når du ikkje har toppa ut....). Litt molefonken snudde eg nasen mot Stongfjorden igjen...!
Agnar har visst tenkt å investere i trugar. Han trur dei hadde gjort susen i dag. Eg har ikkje trugar, heller ikkje er eg kjend med bruken. Eg er difor litt i stuss korleis dei fungerer i ulendt og bratt terreng som det er opp Gjerdedalen og vidare på Skålefjellet. I dag var snøen veldig blautt og djup i tillegg...
Er det nokon som har litt erfaring med trugar tek eg gjerne mot ein kommentar.
"Velsignelsen" ved Alteret var av rette slaget i dag -
for no er eg glad eg er frisk for nye slag -
Skålefjellet kan studerast frå stova i sia -
eg har jo vore der tre gonger seinaste tia...
Dei gamle fjell i syningom er alltid eins og sjå -
Heilt i kjellaren er det sjeldan verdt å gå...
Djup, tung snø opp mot Skålefjellet i dag. Bilde ved første elva.
 |
| Ingen skam å snu 021207 |
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar