Det vennlege smilet

På Størdalsstauren 9/12-07

...eller når kvardagen er ein fest..

Somme personar har denne auraen rundt seg, karisma, eller kva det heiter. Du kjenner det eller ser det på lang avstand. Dette vennlege, smilet, det åpne og utadvende vesenet. Du får lyst å bli kjende med dei og tilbringe tid i lag med dei. Det er nesten som om tida står litt stille, eller at du ikkje har så dårleg tid likevel, i samvær med slike menneske.

Du kan treffe dei kvar som helst. Lettast er det hvis du sjølv prøver å smile eller vere litt utadvend og utleverande. Merkeleg er det òg kor fort småsure folk kan bli litt blidare hvis du sjølv er blid, vennleg og imøtekommande. Og dei som er blide blir jo endå blidare...

Eit par eksempel frå i dag. Eg er rett som det er innom Synssenteret Sør i Førde for linsebytte, linsevæske, databriller, synskontroll etc... Eg måtte berre innom i dag for ei flaske linsevæske for alle tilfellers skuld. Heldigvis var Siri der, "augelegen" min. Ho møtte meg med sin vande, opne og hjartelege veremåte. Du MÅ berre bli i godt humør av denne utstrålande velviljen og kjekke passiaren som alltid fylgjer med henne. Då eg gjekk ut igjen etter å ha ynskt Godt Nyttår, var eg litt i tvil om det egentleg var det eg gjekk inn for..

Eg måtte og innom Sporten for å få tak i ekstra hemper til gamasjane mine då eg miste den siste i går kveld. Oppe i andre etasjen ved kassen traff eg på eit par karar som eg veit kven er. Det viste seg at kortterminalen fullstendig hadde låst seg. I tillegg fekk operatøren ikkje avbrote kjøpet heller. Så vi stod der og venta på at maskina skulle løyse opp denne litt småstressa situasjonen. Altså, maskina bestemde over oss..Og det varde og rakk...

Då kom eg brått på, og fortalde, historia eg høyrde i går om han fyren som hadde fått seg presang til jul som gjekk frå 0-100 på 2 sekund! Eg spurde dei kva dei trudde han hadde fått...Dei såg på kvarandre og tenkte på Ferrari og det eine og det andre, men eg fekk ikkje noko svar. Då eg svarde at han hadde fått seg ny badevekt lo dei så dei riste alle tre! Brått var kortterminal kortterminal og situasjonen vart heilt avdramatisert!
Utruleg kor langt ein kjem med godt humør og ikkje minst tore å vere litt utleverande...

Eg har ein kollega i banken i Balestrand som heiter Jarle. Han har òg dette vesenet rundt seg, anten eg snakkar med han i telefonen eller han er innom i Førde. Sjølv om han er søkklasta i arbeid eller er halvstressa, har han alltid tid til humørfylte kommentarar, litt spit til meg og den vennlege optimistiske tonen. Utan unntak er det alltid den gode, lune og vennlege atmosfæren som pregar samtalane med Jarle.

Slik kunne eg dra fram personar eller situasjonar som er så viktige for å ha ein god kvardag. Det er så lett å gløyme at dette er sjølve livet, der vi travar rundt og gler oss til helga eller noko fram i tid! Ja, og så går livet sin gang. Difor likar eg kvardagsmennesket. Det er kvardagen og kvardagsmennesket som er livet! Festmennesket i helgane er meir oppskrytt, gjerne i champagnetåke...!

Eg var opp på Skylefjellet i kveld òg. Kanskje ikkje noko bombe for dykk som les denne bloggen av og til...:-) Kontrastane frå i går kveld kunne knapt vore større. Blikkande stilt på toppen. Eg kunne sitte der i fullstendig mørke ved varden utan hue og vottar og sjå bort på alle dei tusenvis av lysa i Florø som spegla seg i den stille Stavfjorden. Og på himmelen funkla ein praktfull stjernehimmel...Heilt utruleg kor situasjonen var snudd fullstendig på hovudet frå i går kveld, då eg vart fillerista av den ekstreme vinden.
For eit praktfullt land vi har.
For ein praktfull natur vi har.
Kor eineståande er vel ikkje sjølve livet....!