Lukka står den kjekke bi

Agnar tek siste stega mot toppen av Driveknolten i dag

Det vart ein fantastisk dag og ein fantastisk tur. Det striregna likevel i dag tidleg då eg traff Agnar og Sturle W. ved Markavatnet. Men veirmeldingane spådde betre utover dagen. Og vi hadde knapt starta før regnet gav seg. Ein flik av blå himmel i sør bar von om betre tider. Ein psykologisk stimuli som alltid!

Vi diskuterte litt undervegs om vi skulle gå over isen på Nipevatnet og Langevatnet. Du sparer iallefall ein halv time på det. Isen på Krokavatnet, som ligg i ruta litt lægre, såg ikkje trygg ut. Men då vi kom opp til Nipevatnet, vart det fort klart at vi måtte prøve. Mildveiret i det siste hadde ført til at isen delvis var gått opp inne ved land. Og osane var sjølvsagt ikkje trygge. Men vi kom oss ut på og gjekk over utan problem.

Langevatnet såg litt dårlegare ut. Grått i læta mange stader. Men litt overflatevatn var vel ikkje noko å bry seg med? Eg plumpa gjennom ei sprekk inne ved land med det same. Nedom hytta på sørsida gjekk eg gjennom til skrevs i ei anna. Det var vanskeleg å sjø sprekker i isen på grunn av det tynne snølaget, sørpa og overflatevatnet. Værste bløyta var likevel då Agnar og eg returnerte over Langevatnet. Då gjekk eg gjennom til langt opp på brystet, inne ved land på nordsida, litt vest for elva frå Nipevatnet. Eg var mest redd for kameraet, men heldigvis tok veske av for værste væta. Som dei to førre gongene skvatt eg egentleg opp igjen som ein rakett. Det vart ikkje bruk for skistavane(dei er greie å hale seg opp igjen med, og eg går alltid med dei lause over vatn). Skoa vart søkk blaute, og dei nye sokkane likeeins! Men Arcteryx jakka heldt all væta ute på overkroppen. Heldigvis var vi på heimtur...!

Isen var tjukk nok den, det var sprekkene på grunn av mildveiret i det siste som var litt skumle.

Termometeret i hytta viste 0 grader ved ankomst. Eg ordna med oppfyringsved og kløyvde nokre bjørkeskier. Agnar fiksa ny patron til gassovnen. Så det tok ikkje lang tid før lunken breidde seg. (Det er veldig bra at ein kan lukke hemsen med luke).

Eg hadde moa litt på Agnaren undervegs at vi måtte ta med oss Driveknolten òg...Det kom ei skikkeleg snøbye med kulingkast etter nokre minutt i hytta, men brått klårna det heilt opp igjen. Så vi bestemte oss for å gå. Klokka var 12.30. Turen opp på Driveknolten og ned igjen stipulerte vi grovt til 2 timar, avhengig av snø- og isforholda. Vi var egentleg litt seint ute, sidan kokken bydde på middag når vi kom ned igjen, og Agnar skulle vere barnevakt i Førde...

Vi gav på opp bakkane frå Svartetjønna. Men brått begynde Agnaren, ska du vite, å pirke borti meg at eg skulle gå vidare så kunne han snu. Han var visst andpusten og råten i føtene..trur eg. Det var ein halv time igjen til toppen, flott veir, og så skulle han gje seg? Rett nok var det bratt stigning... Men han fekk høyre det då! Kanskje var det det som fekk han opp? Han nemnde det iallefall ikkje meir. Hjartesukket hans ved varden, om at det var bra han vart med, likte eg....

Vi nådde sola igjen på toppen. (Når du går frå Nipebu til Driveknolten går du opp frå nordsida, som sjølvsagt er unnasols no). Det var eit fantastisk skue mot sør! Nydelege fargar frå sola og skyene (sjå bilder). Det lune og gule skinet farga det steinete landskapet. Fantastisk flott mot den kvite snøen og isen. Nesten litt uverkeleg, som på ein annan planet! Den sure nordavinden gav likevel ikkje rom for lange drøymeri. Det vart berre tid for nokre raske bilder og namna i boka, før nevane var gjennomfrosne. Det er jo vinter i fjellet då! Dessutan, ute i vest var skyene heilt lilla - tydeleg kva som var på veg innover...Vi la difor til palings nedatt bakkane vi kom.

Turen ned og nord til Nipebu igjen gjekk heilt fint. Halvveges på returen såg vi at skodda og snøbyene hadde nådd toppen av Driveknolten. Griseflaks! Vi klarde det akkurat inn i mellom to byer! For den nye bya slo vi med knapt eitt sekund...:-)

Kokken (Sturle W) hadde middagen klar då vi kom. Nydeleg røkt, honningmarinert svinekam med bernaise-sos, poteter, rosenkål, gulrøter og kålrabi! Vi hadde ikkje ete sidan frukost, og no var klokka 14.30! For eit måltid! For ein luksus! I god og varm hytte! Du kan tenke deg korleis denne middagen virka - etter å ha nådd toppen! Kokken skjemde oss aldeles vekk...

Veit de kva? Sturle skal vere der oppe til Nyttårsdag. Feire Nyttår på Nipebu åleine...Og middagen då? Skoltar! Eg skulle gitt mykje for å blitt igjen der oppe, men eg må inn på jobb i morgon. Ja, og så er det sjølvagt familien då...Agnar skulle som sagt vere barnevakt for barnebarna sine....Så vi to måtte berre sjå oss ned igjen.

Vi gjekk difor ganske raskt mot Markavatnet igjen etter at vi hadde fått i oss den suverene middagen. Medan det endå var lyst. Vi nådde ned igjen før det vart heilt stupmørkt og hovudlykta hadde eg berre fram nokre få minutt. Vi stod ved bilane igjen kl 17.

Ein framifrå tur var til ende.

Eg vil ynskje Sturle og Agnar Godt Nyttår. Og Sturle, eg håpar på ei liknande kulinarisk oppleving for ein svolten kropp - i det nye året.
Som engelskmennene seier: "You made my day"...

Etterord: Fekk stadfesta 1.Nyttårsdag at isen på Langevatnet er 30 cm tjukk. Kulden dei par siste dagane har vel fått sprekkene til å fryse òg.

Markavatnet_Nipebu_Driveknolten_Nipebu_Markavatnet_301207