Når sikta blir borte

Skålefjellet 22/12-07 då skodda isa ned fjellet Tøffaste turen på Høgeheia med hovudlykt så langt? Spørst det... Sludd i Hollevika gjekk over til DET snøvèret oppe over skaret. Det lava ned! No låg det ikkje noko snø frå før av, så det var ikkje så veldig tungt å gå Men alt vart fullstendig kvitt - alt... Når temperaturen søkk, og regnet går over til snø, og det er vind i tillegg, festar snøen seg på refleksen på stengene. Det kjem jammen godt med at stengene står tett slik som forholda var i kveld... Likevel greidde eg å rote meg vekk - iallefall litt. Eg bomma på ei refleksstang som var heilt usynleg og kom ut av kurs. Alt kvitt! Whiteout... Eg hadde ikkje anna val enn å følgje spora attende før eg trakka til heile området... Eg fann jo tilbake til forrige stang då. Men eg måtte faktisk peila litt på retningen der eg stod. Heldt fram og kom inn igjen på rett lei. Puh, eg var faktisk litt usikker ein periode...i mørket og kvitt inferno rundt meg! I to sekund tenkte eg på å snu ned igjen...utan å nå toppen... Ja, det er nesten utruleg kor terrenget kan forandre seg i all snøen. På toppen såg det nesten ut som ein var på høgfjellet i kveld. Skavlar og fonner. Nake og slett. Kvitt i kvitt. Og spora bles til med ein gong... Eg kom meg fort ned igjen der i frå i kveld...