Snutt frå Skålefjellet i Stongfjorden i dag
Etter å ha sett blå himmel ute i havet i dag tidleg, fekk eg eit anfall av LysandeStemningar, og tok avgarde på Skålefjellet. Vel, det vart noko heilt anna enn det.
Eg var ikkje ein gong begynt med oppstigninga opp Gjerdedalen, før det lava ned med snø. Ja, det var no det. For til og med her nede i bjørkeskogen fauk snøen rundt øyra på meg. Men eg heldt no fram oppover. I trua på betre tider.
Opp over hammaren ved elva var det ganske isete. Her må du òg klatre litt, så du treng å vere ganske forsiktig no om vinteren. Det er bratt ut for. Likevel kom eg meg opp utan broddar. Største problemet er snøen opp på isen som du ikkje ser. Men i dag var snøen litt fuktig her oppe, då sit ein betre på.
Hammaren ved elva
(på veg ned igjen)
Vèret vart berre verre og verre. Rimlegvis. Sidan eg no var over skoggrensa. Ein nordvest-kuling med snødrev gjorde forholda ganske ufyselege. Og på toppen av den bratte bakken ovanfor hammaren, var sikta så dårleg at eg måtte finne kvar einaste varde for å vere sikker på at eg traff rette slukta opp på toppen. For her er mange hamrar, bratt og ulendt. I dette vèret hadde det blitt rein texas om eg ikkje fann rette vegen ! Eg såg berre nokre få meter fram for meg...
Vinden og rennefòket var no den biten. Like utfordrande var at snøen hadde fòka seg så grådig til på lesidene av hamrane. På lèsidene var eg litt i ly for drèvet. Aberet var at eg stod over knea i laussnø i dei bratte mòtabakkane. Ja, eg trudde nesten hjartet skullle hoppe ut av sitt gode skinn...! Pusten gjekk som ein blåsebelg. Eg måtte stoppe opp fleire gonger for å ffå kreftene att.
Akkurat der og då var eg inne på tanken om å snu. Men det var no så fortærande òg då eg var komen så høgt opp. Så eg beit tennene i hop. Adrenalinkicket for å nå toppen bobla. ! Eg kosta snø av dei vardane eg fann, for lettare å finne nedatt. Og heldt fram oppover i det ville crescendoet! Hadde nokon sett meg der og då, hadde dei ikkje lenger lurt på den mentale tilstanden...:-)
Ja, toppen nådde eg. Men hadde eg ikkje visst kvar eg var, kunne eg like godt stått på Nordpolen eller noko slikt. Vel, fullt så kaldt som der var det ikkje. Men jammen var det krevjande nok. Alt eg tok meg tid til var ein liten snutt. Ja, eg skreiv meg ikkje inn i boka heller (som det ikkje er så nøye med no...:-))
No tok det vel ikkje meir enn eit kvarters tid ned igjen, før det brått lysna, og eg kunne sjå litt meir av landskapet. Nokre foto vart det att på til (alle bilda er tekne på veg ned). Vel, så mykje å ta bilder av var det ikkje. Snø, is og stein er ikkje det mest spanande å sjå. Iallefall ikkje når det i tillegg er dårleg lys. Men nokre foto måtte eg no ha med meg heim igjen som minne.
Snøvèret var nok diverre ikkje over med dette. For det kom ei skikkeleg byge nede i bjørkeskogen igjen. Men då var det berre å ile heim igjen i dusjen... Som i går.
Fin tur? Tja, det gjorde no godt etterpå...:-)
Fin tur? Tja, det gjorde no godt etterpå...:-)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar