Fenomenal måneskinnstur

Med innstilling for stjernehimmel på kameraet og 30 sekund lukketid... Vi ser ut Stongfjorden. Eg fekk meg ein fantastisk måneskinnstur på Toreheia i kveld. Så utruleg vakkert! Til å bli heilt mållaus av. Og det er berre forbokstaven... Perfekt nysnø, kaldt, vindstille og omlag fullmåne. Eg brukte kun hovudlykta litt på toppen og nede i granskogen. Elles skinte månen og gjorde det nesten dagslyst. Skuggen av meg sjølv var nesten som frå sola ein solskinndag. Den tørre nysnøen gjorde sjølvsagt sitt til av det var så eineståande lyst... Ja, det var så vakkert at eg gløymde slitet med å komme meg opp. Slik sett var det greitt å prøve innstilling for nattfotografering og stjernehimmel med 30 sekund lukketid. For eg gav meg god tida i kveld. Ingen grunn til å kave. Det var altfor fint og altfor tungt å gå til det... Eg brukte bra med tid på toppen òg i kveld. Det var heilt vindstilt her òg. Tindrande klårt. Og lysa borte på Svanøya og Florø var så nær at eg følte eg kunne strekke ut handa og ta på dei... Dette må vere finaste kvelden eg har hatt her oppe i år... Ja, utan tvil. Merkeleg nok vart eg ikkje valen på nevane i alle operasjonane med kameraet heller (ok - sikkert fordi det var vindstille...:-)) På veg ned igjen var det nesten som "ånda" kom over meg... Det var sterkt. Spora etter meg sjølv på veg opp lyste i måneskinnet heile vegen ned igjen til Krikavatnet, over vatnet og heilt opp igjen dei neste bakkane til det forsvann i synsranda. Eitt spor. Mitt! I månelyset forsvann det inn i æva... Det var høgtideleg. Meg der åleine... Slike stunder du verkeleg kjenner at du er i live. Så uendeleg godt å vere til. I bakkane ovanfor vatnet la eg meg like godt på ryggen i snøen og fann meg nokre stjerner å kvile auga på. Ikkje rart at eg var noko øsen då eg kom heim igjen òg. Det er berre ein ting å avslutte med i kveld - gakk hen å gjør det samme...:-)

Fra Toreheia 291209