Fra Kvamsnipa 300908 |
tirsdag 30. september 2008
Ei krokut gamal grå
"Jag har bott vid en landsväg i hela mitt liv,
och sett människor komma och gå"
eller
"Å, jeg har sju somrer og femten vintrer i kroppen på meg..."
MMS på veg til Kvamsnipa i ettermiddag
Som levande granitt står ho der. På kanten av stupet. Åleine. I den ytterste utkant av det fysisk mogelege. Den krokute, gamle og grå dama. Ei dame som har trassa alt og alle. Eit stabeist. Ei fyrtønne. Du vise, så full av livserfaring. Du vakraste av dei alle. I sitt draumepalass med den flottaste panoramautsikt har ho gjestebod når du måtte ynskje.
Eg er glad i denne dama. Ho betyr mykje for meg. Det er kjekt å setje seg ned ved ho. Ta på ho. Lytte til stilla. Vi treng ikkje seie noko. Vi forstår kvarandre utan å seie noko. Stilla vi har ilag verkar roleg på oss. Ho kjem seg ingen stad, medan eg kan springe alle blånar. Likevel er vi like. Snakkar same språk.
Eg sa farvel til denne vakre av dei vakraste damer i stad. Farvel - for ei stund. Ikkje for alltid. Det var hardt, men vi forstår kvarandre...
Abonner på:
Legg inn kommentarer (Atom)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar