Klisjear

Eg har hatt ei oppfatning ei stund at bloggen min har enda opp som ein klisjè. Same turane, same motiva og stort sett same vèret. No blir det snart nye fjell, så då so..:-) Men i dag får vi gjere ein vri - iallefall til å begynne med. Om ikkje akkurat ovannemnde er ein favoritt, har den iallefall eit visst preg...(hugs lyd!:-)) Eg var iallefall ein kjapp tur opp igjen på Stølsfjellet i kveld. Det er snart avrunding på desse toppane. Og det går litt på motivasjonen laust om dagen. Men eg har sett meg eit nytt mål, så då får vi gå etter det. Eg er vel rimeleg sta når eg har bestemt meg. Nokon har vel nytta ordet stabeist òg. Korleis psyken er får vel andre avgjere. Men sjølv føler eg meg ganske bra. Ja, nærmast litt opphøga når eg får gje på litt. Både humør og kjensle blir betre. No er vel gal eit relativt tøyeleg begrep. Eg ser jo ein viss galskap i det eg balar på med. Det får no så vere. Ein kan vel gjere på verre ting her i livet enn å springe i fjellet. Men at det er ein viss rus i det tvilar eg ikkje på. Det var som eg høyrde sagt ein gong, at det var tre former for rus. Nummer 1 var alkohol/narkotika, nummer 2 var religion og nummer 3 var jakta på endorfinar (kroppen sitt naturlige narkotikum). Nummer 1 og 3 kjenner eg ganske godt. I dag er eg ikkje i tvil om kva EG vil halde meg til...:-) Ja, eg trur faktisk det er sunnast òg...:-)

Fra Stølsfjellet 160909-mobilbilder