Jubileums-lørdag

MMS motiv frå Fristadfjellet mot Stråmen i dag Bilder frå Skålefjellet i dag Diverre vart det ingenting av guiding på Skålefjellet i dag. 1 -ein- påmeld var ikkje rare greiene. Vi bestemte likegodt å føre denne personen over til turen på søndag i staden. Det er visst nokre fleire som vil gå i morgon. No er det meininga at Dag Tore skal føre i morgon, men vi får sjå om det blir mange som melder seg. Då er det godt å vere to. Ein framme og ein bak. Og så kan det jo hende at tempoet blir ganske ujamnt i gruppa òg... Og nokre vil gå fortare. Vi får sjå an påmeldinga i kveld. Meininga mi i morgon er likevel å bli med på Fossedalens Dag. Sidan det var langt på dag avlysinga vart bestemt, tok eg turen ned på Fristadfjellet som i går. Er litt usikker på om eg mangla ein tur på ei runde der nede. Sidan det av ein eller annan merkeleg grunn ikkje er vanleg å notere opp turane der nede, har eg ikkje heilt kontroll på antal gonger. (Morsomt nok seiest det at det skal vere hemmeleg kor mange gonger ein har). Til vanleg er det jo berre å telje opp. Men når det er tredje boka som er lagt ute, så er ikkje det så enkelt. For det er mange som berre går på Fristadfjellet og ikkje dei andre fjella. Dei er såleis med på å skrive ut boka utan å få teljande resultat... Litt crazy spør du meg...! Det gjekk like greitt opp og ned som i går. Rein rutine. Men det er egentleg godt å få jogge ned Askdalen og langs elva til bilen igjen. Litt forandring i kvardagen...:-) Eg jogga mykje før på asfalt. Men det er iallefall ikkje godt for knea mine.4 Eg hadde på førehand egentleg rekna med ein tur på Skålefjellet i dag. Så med bygda full i feststemte og stivpynta folk, Olaug oppteken med matservering og Peter i lag med mange kameratar, tok eg likegodt turen opp der òg. Åleine. Nær toppen kom eg over nokre blåbær som nesten var svarte i lèten. Om det er ein annan sort blåbær enn dei vanlege veit eg ikkje. Blåbær er vel blå og ikkje svarte. Men dei var noko så utruleg søte i forhold til dei andre. Søtsmak og storleik varierer jo mykje til vanleg. Men du verden for nokre flotte og gode bær dette var. Eg saumfor terrenget etter same sorten. Eg får sjekke litt på nettet om blåbær og variasjonar kring temaet. Sola stakk gjennom på toppen. Eg tok meg ei runde å fotograferte litt i det fine lyset. Det er flotte fargar på lyng og gras der oppe. Kontrastrikt og fint mot himmel og hav. Bygda låg fint og pynta der nede ved fjorden. Aldri har det vel vore så folksomt her. Då må ein iallefall tilbake til storheitstida til bygda. Frå Skålefjellet har du godt oversyn over vatna kring Stongfjorden. Diverre ligg dei aller fleste no godt nedtappa. Ørkensoner langs land på dei alle. Ikkje akkurat noko vakkert syn. Øydelagde som fiske og rekreasjonsområde. Livlause. Daude biotopar. Økologisk ruin. Velstandens eller idiotiens pris? Kortsiktige vinstar... I dag må ein iallefall ha lov å spørje om dette var verdt prisen på det store eventyret som ein gong starta her. I dag er det vel berre minnene igjen. Sørgeleg nok. Men den ruinerte naturen - den ligg der - til evig tid! Straumen sel dei til Europa. Lite gagnar det Stongfjorden. Uttrykket om å sitje igjen med svarteper slær iallefall meg..... Som nemnt i går skal energiselskap no ta Staveneset òg. Vindturbinar så store som fjell skal dei perforere heile fjellet med. Litt blodpengar blir nok betalt ut. Kortsiktige vinstar for nokre få. Snakk om å øydeleggje eit heilt historisk og nytt eineståande naturområde. Går det an å fatte at folk finn seg i slikt? Og ikkje ser den store samanhengen i naturen? Merkelege verdivurderingar spør du meg. Som samfunn kan Stongfjorden atter ein gong bli utarma på energiens alter. I kveld sit eg heime med Peter og er i tillegg barnevakt for Tora. Då kan ungdommen og fruen kose seg på den store festen i bygda. Det går vel 100 år til neste gong her er så mykje folk.. Vel, då er det nok sikkert ingen som tenkje på å feire aluminiumen likevel..

Fristadfjellet_Skålefjellet 300808