Påskeharane vart natta over. Og egga kom seg vèl i hamn. I dag tidleg lydde vi den yndigaste song du kan tenkje deg frå reiret i andre høgda. Klokkerein og melodiøs vårsong. Påskemorgon. Oppståa. Tid for vokster og glede. Den finaste tida i året. Då alt liv vaknar, og nye liv ser dagens lys.
Takk for nok ein vår!
Vi tok livet med ro ilag med harane. Men seinare på morgonen då dei reiste til sin eigen heim, vart det ein tur på fjellet i Askvoll med fruen. Ein tur av det sosiale slaget. Iallefall på veg oppover då vi snakka med "hund og hare". Kjekt å slå av nokre ord med Audun F og Ingvar S. igjen. Dei kom kvar for seg. Gunnar fekk eg berre ropt hei og god påske til, han kom ned lenger sør om stien. Høgare oppe trefte vi på Vebjørn og frue. Flott å treffe folk på tur. Men ned igjen sprang eg heile vegen til bilen, då fruen sa eg berre kunne springe. Det eg ikkje visste var at ho ikkje meinte heile vegen, berre ned bakken til dalen... Godt det er vår - det lagar seg då...:-)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar