Utbreiinga av ringdue har auka mykje på våre kantar dei siste åra. Her hos oss i Stongfjorden òg. Vi har hatt rugande par nær huset på Yndestad i mange år. Duene er eit kjært vårteikn når dei kjem att i mars med sitt særeigne ko-KO-ko-ko, helst tidleg på morgonen og om kvelden. Synginga er heilt annleis enn gjøk og kattugle sjølvsagt.
I dag tidleg sa likevel ei av dei takk for seg på altanen vår. Sannsynlegvis er det ei ho av sporvehauk (som er større enn hannen) eller ein hønsehauk som har fått seg eit solid og proteinrikt måltid til seg sjølv og ungane sine. Naturens gang. Og no er det vel ein gong slik at duene er det mange av og rovfuglane lite av, så då er det ikkje meir enn rett og rimeleg at vi her på Yndestad truleg må seie adjø til årets ruging... Eller kanskje dukkar det opp ein ny kavaler til enka eller enkemannen nedom huset...!? Naturen lyt gå sin gang anten det er so eller so...
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar