Eit skøyigt veir

Store kontrastar i lys ved Gjelsvikestølen i ettermiddag (MMS)

Alle himmelens sluser var opne då eg starta turen på Gjelsvikefjellet på veg heim etter arbeid. Det regna "cats and dogs" som engelskmennene seier. Og det bles. Men det raraste av alt var at etter eit kvarters tid skein sola frå blå himmel. Det var nesten som i syden, med den forskjell at det var 6 varmegrader...

Det heldt seg bra oppover Fesselia før det kom ei lita byga. Så vart det fint igjen like brått. Eg bestemte meg for å gje skikkeleg på for å utnytte dette vervindauget til å nå toppen. Men på Selvikestølen måtte eg nesten stoppe å forevige sauene og lamma som gjekk så fint å beita på stølsbakken. Dei hadde visst avløyst hjorten frå hin dagen. 

Sauene og lamma leska seg i nytt saftig gras på Selvikestølen (MMS)

Eg gav på endå meir. Nesten sprang opp bakkane til topps for ikkje å risikere ei stormbyge på den eksponerte toppen. Og det heldt. Jammen heldt det. Akkurat. For allereie i bakken rett ovanfor Gjelsvikestølen på veg ned igjen, kom byge sør frå som eg såg frå toppen. Det var berre å knappe igjen alt. For det bøtta ned. Med kulingen og drevet midt i mot. Og det vart nesten mørkt! Dette heldt fram i 10-15 minutt ned igjen til Selvikestølen. Då skein sola - igjen! Det var omlag som nokon sat og slo av og på ein lysbrytar som fungerte på dusjen òg. Merkeleg.... Eg sprang likevel heile vegen ned igjen til bilen, så eg slapp ei ny kule. Herlig med gode goretex-klede uansett...:-)

Det heldt akkurat med vervindauget på toppen...

(PS. Dette var innlegg nr 1.111 på bloggen min -
eit skøyigt tal...:-))