MMS Jamneheiane i kveld
I dag såg det endeleg ut til at forkjølinga eg har slite med denne veka skulle gje seg. Host og hark, tett nase og ei særdeles stiv og vond skulder har plaga meg sidan forrige lørdag. Det er no egentleg bagatellar i den store samanhengen, og sjølvsagt forbigåande. Men du veit, når ein er vand med å springe nokre dagar for veka, så er ei veke i ro nesten ei liding.
Kroppen fungerte iallefall nokolunde greitt opp på Jamneheiane i stad. Nokre "sjuandefarihusetlydar" kom det frå lungene til å begynne med, men dette vart eg raskt kvitt. Herleg å få løyst sveitten oppover bakkane igjen. For det var relativt vått og tungt i lendet i forhold til sist.
På toppen bles det skikkeleg, så det var godt å ha bra med vindtett på seg. Ned igjen sprang eg i fjellskorna. Med ei viss omhu. For det var glatt. Synnakulingen traff meg midt i fleisen på veg sør att Eidsfjorden. Men den verste regnbyga fekk eg i bilen heim...
Godt å vere i gang igjen. Så får vi tru årets første forkjøling var den einaste...! For ærleg tala - slikt brukar eg ikkje å få, sjølv midtvinters forfrosen til skinnet...!
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar