MMS Jamneheiane
Eg måtte le høgt. Det ausa ned. Som ein monsun. Det bles, skodda flaug og det var tre varmegrader i lufta. Og eg var våt. Likevel lo eg! For det var eit slikt fasinerande, usannsynleg vèr oppe på Jamneheiane i stad at det måtte opplevast. Vel, hadde det ikkje vore for at eg var ein times tid heime i frå, så hadde det nok ikkje vore så moro. Du veit at når ein varm dusj er innanfor ein rask springmarsj tidsmessig, så ser ein vel gjerne lyst på det meste. Om ein er aldri så kald og våt. Vel rask og rask på sleipa i dag, det var no gjerne eit tøyeleg begrep....
Elvasitlene var sjølvsagt vakse oppe til store elvar. Og myrane blytunge av væte. I tillegg var det som nemnt glatt oppe i dei våte og bratte gras- og myrbakkane. Så det var tungt å halde farten oppe oppover. Kjempetrim iallefall....! Men jammen var det godt å kome i hus igjen òg...!
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar