blogg Gustav Skaar: Velsigna pinse

søndag 27. mai 2012

Velsigna pinse

Morgonstemning i Stongfjorden pinsedag

Eg valde Moldura og sørsida av Stongfjorden i dag. I det fantastiske vèret gjekk eg vidare inn over Fanafjellet og til Siklabergvatna, Langevatnet og over Smørskornova til Røyrbotnholten òg. Med retur gjennom Svelia og til Oslandsbotnen. Denne turen går gjennom eit nydeleg landskap med fantastisk utsikt til bygdelaga på sørsida av Dalsfjorden.

Utstyrt kun med ei rumpetaske innehaldande ei appelsin, drikke og solkrem, og iført kun shorts, var det minimalt med drags. Men pga all væta i terrenget tok eg likevel fjellsko på meg.

Det hadde minka mykje snø oppe i Moldura. Ingen problem å gå opp med berre sko. Snøen som låg var god og fast så tidleg på morgonen (det blotnar mykje meir opp ut på dagen noko som sjølvsagt gjer det tyngre å gå). Eg var på toppen ei stund etter 09 i eit utrulig vèr. Rett nok låg det noko skodde ute i havet, og var relativt disig i syningom.

Det har minka mykje på snøen på Moldura no

Deretter gjekk turen nedom fjellet på nordsida og opp på Fanafjellet. Snøen i skråninga i nord var blaut av morgonsola. Sola varma intenst innover mot Mannskaret. Det dampa av terrenget. Isen på Siklabergvatna hadde minka mykje òg sidan forrige helg. Også vidare opp dalen og mot Langevatnet var det forsvunne mykje snø. Rimlegvis.

Det ligg lite is igjen på Siklabergvatna.

Moldura i bakgrunnen.

Ikkje planar om eg torde å gå over Langevatnet som eg gjorde forrige helg. Isen var gått mykje opp. Det var elles søkk vått i terrenget etter all snøsmeltinga. Dei relativt utgådde fjellskorna mine (dei nye har eg ikkje teke i bruk...) hadde ikkje sjanse å halde ute væte... Eg var søkk våt. Men kva gjer vel det i ein slik temperatur. På austsida av Smørskornova og inn på Røyrbotnholten var det tørt og fint. Ei fyrstikk der og det hadde brunne godt!

Eg gjekk så ned skaret på nordsida av Røyrbotnholten og til Svelivatnet. Det såg faktisk endå verre ut her nede i dag enn forrige helg. Vatnet var nesten så nedtappa som det var mogeleg. Og då ser det ut deretter (sjekk bilder - lite vakkert!!). Turen gjekk så ned til og forbi Botnastølen til Oslandsbotnen. Heldigvis kom Olaug å henta meg på Osland. Men som sist var det eit ork å gå frå Botnen til hovudvegen...Kjempetur igjen!