Motiv vest av Indrevågefjellet i dag
Vi har hatt eit par dagar med feiring av Peter sin 11-årsdag. Ei vøle med 10-åringar med høg gutefaktor var her fredag. I tillegg kom mi mellomste dotter, Kristine og Rudi med tvillingane på snart 3, etterpå. Kjekt! Så kom det ei ny ferd frå Dale og Førde i går. Kjekt 2! Eg må takke mi fru som primus motor i slike høve.
I dag vart det høve til ei lita fjellykt igjen. Det var kome alvorleg med snø, spesielt natt til lørdag. Difor var det med naud og neppe eg klarte å kare meg opp den lange og bratte bakken frå Osland og Vågeskardet til vest av Indrevågefjellet. Med snø til skrevet i brattaste bakken, var det blytungt. Pusten gjekk som ein blåsebelg og sveitten sila. Eg måtte stoppe fleire gonger for å ta meg litt igjen. Steik kor tungt det var!! Motivasjonen til å komme meg opp steig likevel etter kvart som eg sakte men sikkert nærma meg toppen.
Vidare austover gjekk det veldig fint med trugar på føtene. Her låg det mindre snø, det var meir avblese mange stadar og underlaget litt fastare. Iallefall virka det slik med trugane på... Så eg kom meg raskt og greitt forbi Indrevågefjellet og austover hamrane til Middagsnipa.
På toppen trekte vinden litt frå søraust, ganske kald, og sola var såvidt synbar gjennom skylaget. Isete hamrar og godt med snø. Det er lite som minner om vår i fjellet. I røynda er det full vinter...
Eg skifta nokre klede, skreiv meg inn i boka, tok nokre bilder og gjekk ned igjen same vegen. No så lett som ingen ting. Eg sigla til og med ned heile den lange bakken frå toppen av fjellet ovanfor Osland på rumpa. Som eit skot gjennom nysnøen med drevet rundt øyra, minst 100 meter, til lått og løye... (sjekk foto). Eigenkos...:-)
 |
| Fra Middagsnipa 130311 |
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar