Dobbel Middagsnipa

Kunstneriske snøformasjonar ved Middagsnipa

Eg er i grunn glad for at eg er vaksen forbi stadiet som småbarnsfar. Det er nok med ein snart 11-åring i huset. Det krev sin mann å ha to 2-åringar og to 3-åringar ei helg. No var det ikkje heile helga for alle ungane då, men likevel. Sanninga er likevel at eg kunne gått i fjellet heile helga og biltt omlag like trøtt. Men kanskje ikkje akkurat på same måten då. Det er nok å vere bestefar og goffa for ei helg, om ikkje det er kvar dag.... 

Olaug, snill som ho er, gav meg likevel såpass permisjon at eg fekk suse opp på Middagsnipa i dag òg. Vèret var jo praktfullt og vinden så  totalt fråverande at det nærast hadde vore eit slag under beltestadiet for fjellomane å ikkje fått kome seg ein liten tur opp i fjellet i allefall. Det var påskestemning i ettermiddag nemlig. Blikkstille på toppen og flott sikt. I går var det meir disig. Elles er det no stor forskjell å vere på toppen klokka 09 som i går, i forhold til 13.30 som i dag. Himmelvid forskjell egentleg både i lys og varme. Så jammen har vi mykje å takke sola for. For å seie det på den måten. 

Eg traff forresten Vigdis ilag med gemalen oppe i bakkane på motsett kurs av meg. Eg på veg opp. Første gongen eg har treft folk oppe i her. Eit lite vårslepp i solbakken. Så vi slo naturlegvis av ein liten prat. Så no er det berre å håpe på mange liknande dagar framover ettersom det lysnar meir og meir om ettermiddagane.    

Fra Middagsnipa 200211