Iskald på Dokka

MMS frå Dokka i ettermiddag... Eg fraus aldri slik på føtene i vinter som eg gjorde på Dokka i stad. Det begynte nemleg å regne med det same eg gjekk. I lite klede og "småsko" vart eg fort våt. Lenger oppe på kammen fekk eg i tillegg nordvesten midt i fleisen. Eg gjekk så det skumma rundt kjeften opp bratta for å halde varmen. Og heldigvis slutta det å regne då eg nådde toppen... Sola stakk faktisk gjennom då eg sat litt der oppe. Skodda kom og gjekk. Og ein flott regnboge prega himmelen over Dalsfjorden i aust. Det var med andre ord alt slags vèr... og hadde eg teke med fotoapparatet, og vore litt betre kledd, skulle eg gitt meg betre tida! Her var nemleg fine motiv. Men slik det var no, var det berre å komme seg ned igjen. For det var først i dei bratte bakkane heim att, i våte sko der alle tærne klinte seg fram i tuppen, at følelsen forsvann i tærne. Og så vått som det var i det bratte lendet, kunne eg ikkje legge til palings heller. Då hadde eg lege som eit slips... Det var difor med stor lette at eg kom meg ned igjen i bilen og fekk av meg alt det våte.Og tok på meg eit par gode ullsokkar eg hadde liggjande der. Sokkane som eg hadde tenkt på heile vegen ned igjen. Wunderbar! Det var som om tærne sang halleluja, "kiss me once and twice and do it very nice", etter 5 minutt...:-) Ja, ja slik går det av og til når det skal spinkast og sparast på utstyr og vekt... Hadde nytta dårleg dette med litt lenger tur! Og at vèret endrar seg bør ein jo helst ta høgde for... Alternativet er jo sjølvsagt å snu heim igjen. Men det får no vere måte på pingle òg...:-)