Sanneleg min hatt var det dukka opp ei tam knoppsvane i båthamna i dag. Etter ein kald, våt og trøstesløs pilketur dukka brått denne kvite, utruleg flotte fuglen opp ved båten då eg la til lands. Truleg rekna den med at her var det mat å få, men sjokoladen eg hadde med meg på sjøen var oppeten...I rein frustrasjon over ikkje å få nokon godbit prusta og fresa den meg opp i ansiktet!! Eg var litt i stuss om signala den sende ut, så eg flytta nasen min litt lenger unna....
I dag har det vore ein dag off..skodde og regnbyer pirrar ikkje akkurat lysta til å dra til fjells. Kneet mitt har sikkert veldig godt av å få litt fred og. Så då blir det hovudstups inn i pc;en eller finne fram noko av alt lesestoffet som ligg ulese...
Det blir visst nordaveir til kvelden og kaldare. Då får vi sjå om ikkje det går an å komme seg til fjells igjen i morgon. Det ligg ein fjelltrimpost oppe på Markahengenipa - som eg og var på 10.3....
Kvar er...
..vardane mine?
Så vart det likevel ein trimtur på Blåfjellet i dag...Brått såg eg i to solstrålar, og so sprang eg! Vi bur heldigvis slik til at vi ikkje alltid treng nokon forberedelse til fjelltur.
Skodda låg ganske tjukk oppe ved Mangevatna - ikkje så gale at det var vanskar med å finne fram, men likevel.. det er godt det står ein varde når det står ein...!
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar