Vilt raseri frå nord i Porten

Eg vart advart til frukost i 7-tia. Det såg egentleg ganske bra ut. Men halvveges komen i havregrynsgrauten ser eg snøbya på veg inn fjorden.
Kva no...? Opp igjen på Blåfjellet og heim igjen før andre står opp? Kanskje Markahengenipa eller Vardenova/Portafjellet? Alt dette er så veiravhengig.
Men etter eit par koppar kaffi, dagsnytt og veirmelding vekkjer eg Olaug i halv 9-tia. Har bestemt meg for å prøve meg opp igjen på Vardenova.

Ser egentleg veldig greitt ut på Botnastølen. Nesten berre blå himmel. Sola stikk seg fram på Skålefjellet og Toreheia. Skal det bli slik ein perfekt dag...? Tanken om å vandre austover mot Nipebu og Markahengenipa etter turen på Vardenova slær meg.
Ja, verkeleg få full nytte av dagen. Olaug kan sikkert hente meg ved Markavatnet....

Optimisten....

Ved toppen av den lange bakken frå Botnastølen, oppe ved det små Portavatnet, ser eg ein fiolett himmel i nord. Javel, her er det berre å bu seg på snøbye... Oppe i stigninga mot Portaskaret veit eg om ein stor stein det går an å få livd bak. Eg når den akkurat før bya slær til for fullt..

Whiteout - fullstendig kvitt alt. Eg ser ikkje landskapen verken bak eller framfor meg. Her er det berre å roe seg ned og vente på at det lettar. Etter ein liten halvtime er eg beinfrosen. Tid å slå lens. På med tjukk gensar og ny vindtett jakke med hette..

Så heldigvis lettar det.

Eg held fram turen opp skaret mot Porten. Alt er kvitt. Det er svært vanskeleg å sjå konturane både i landskapen og snøen. På med Icer;s isbroddane mot toppen for her er det avblæse og hardt. Eg tek ein pust i bakken på toppen.

Sørover og opp resten av stigninga mot vest på Vardenova er det vel 20 minutt hvis eg gjer på litt. Men i nord trugar ein ny fiolett himmel. Bya kom svært fort forrige gong. Fortare enn eg trudde...
Søren og! Eg ser at eg ikkje når opp og ned igjen før den neste set inn. Truleg når den meg medan eg er oppe ved toppen. Det tek eg ikkje sjansen på. Skal eg avvente bya her oppe og halde fram mot toppen etterpå? Her er det nesten ikkje skjul å finne...

Svarte svingande! Det er inga skam å snu heiter det visst! Eg ser mot ein fiolett himmel i nord ein siste gong.. og peisar nedatt same vegen eg kom.
Minner sikkert om ei skadeskota bikkje med halen mellom beina...

Omlag ved same steinen som eg sat bak i stad får eg igjen ei voldsom snøbye med kulingkast midt i trynet. Somme stader ser eg att spora mine og har desse å gå etter...Så eg stimar ned igjen alle unnabakkane til Botnastølen, og kjem meg greitt i Oslandsbotnen og bilen.

No snøar det i fjæresteinane. Eg gjorde rett som gjorde vendereis i stad. Sjølve varden på toppen betyr ikkje alt. Den ligg der i morgon og...Det viktigaste er å kome seg heimatt med helsa i behold...

So no er det ganske komfortabelt framfor peisen ..:-)

Vilt raseri i Porten

Vilt raseri 2 på Blåfjellet (mms)

Vilt raseri 2

Det vart litt travelt å sitte timesvis i ro i sofaen heime etter lammelår og x-antal omgangar med Spar-Dama. Eg fann difor ut at eg like godt kunne stikke oppom Blåfjellet "og sløkkje lyset for kvelden" og sjekke boka.
Eg vart sjølvsagt (igjen) møtt av DEN vanvittige snøbya og kuling midt i fleisen rett oppom Rinda. Denne gongen hadde eg ikkje ekstra klede med meg, så her var det berre å koste på med det eg vann for å kome meg opp og nedatt. Bya varte heilt til eg var komen ut på Blåfjellet.

I dag har eg difor hatt min porsjon med dårleg veir. Vi får sjå kva morgondagen bringer, men noko godveir er ikkje i sikte med det første ser det ut til...