Middagsnipa winter

Eg likar vinteren. Som alle andre årstider. Årstida er som med alderen. Du kan gjere svært lite med det. Berre innrette deg etter dagen og sette pris på livet i dag. Som ein god klisjè. Men like fullt verkeleg. 

Vinteren gjev fantastisk lys. Spesielt morgon og kveld. I fjellet kan det bli spektakulært. Med eit nydeleg fargespel i måneskin, soloppgang og solnedgang. Landskapet har ei ro og ein jomfrudom over seg. Snøen kunstnariske former. Som berre naturen kan lage. Når du åleine går i "eitt med omgjevnadane" kjennest det nesten euforisk. Som ein rus eller forelsking. Slike kjensler er vanskelege å setje ord på. Fagfolk veit sikkert meir om dette. Kva ein kallar tilstanden er ikkje så nøye for meg.

Arne Garborg sitt kjende verk "Haugtussa" beskriv litt av dette.

Jæren: Til deg, du Heid og bleike Myr med Bukkeblad, der Hegre stig og Heilo flyr, eg gjev mitt Kvad. Til deg, du visne Lyng um Haug, der Draumar sviv, eg gjev min Song um Dimd og Draug og dulde Liv.

Veslemøy: Ho er mager og myrk og mjaa med brune og reine Drag og Augo djupe og graa' og stilslegt, drøymande Lag. Det er som det halvt um halvt laag ein Svevn yvi heile ho; i Rørsle, Tale og alt ho hev denne døyvde Ro.

Vismøy:
Gjerne ho lìver;
glad vil ho døy;
til Vismøy er vorti
Veslemøy.
jelde; Wikipedia

Eg laga ein ny vinterfilm i går kveld. Denne gong frå Middagsnipa. Fjellet ligg aust om Indrevågefjellet midt mellom Stongfjorden og Skjerlia. Det er tilgjengeleg frå begge kantar. Som før får du best nytte av filmen ved å setje innstillinga til HD og stor skjerm på YouTube. Eg har òg lagt til musikk. Denne gongen kuttet "Time is the loss of Reality" med Musicshake. Alle bilda er tekne med Panasonic kompaktkamera.