I kveld var det allereie så mørkt då eg starta oppturen frå Vågeskardet til Indrevågefjellet at hovudlykta måtte tennast med det same. Men kva gjorde det når det var reine fønvinden, opplett og skoddefritt? Ja, det var faktisk så mildt at eg ikkje trong hanskar og hue ein gong. Og det ganske høgt til fjells i slutten av november. Knallbra!
Så mykje meir å seie er det vel ikkje. Det gjekk radig opp og ned. Men då eg forsøkte å knuse ein stein med kneskåla oppe i ura kom det visst eit saftig bannord. Saltande ilt slike støyt midt på kneskåla...! Men ein kan ikkje la seg affisere av slikt. Litt vondt skal det vel gjere både her og der i min alder...:-)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar