Eg såg det nesten som hasardiøst å gå opp igjen i fjellet i kveld òg. Det kom tilnærma stormbyger med hagl, sludd og snø drivande inn frå havet med jamne mellomrom. Eg knytte difor på meg joggeskorna og jogga mila til Vågane og heim igjen.
Det kom eit par byger undervegs så eg knapt klarte å halde meg på føtene. Hagl piska kroppen. Og eg var nesten glad eg hadde refleksstengene til vegvesenet langs asfaltkantane å springe etter(det er ikkje lys på denne strekka).
Eg tenker tilbake til i fjor og forfjor med flotte og kalde vinterforhold i fjellet. Fantastiske naturopplevingar og flotte bilder. Denne vinteren er det nesten slik at ein hardbarka optimist kan miste trua på nokolunde stabilt vintervèr. Iallefall berre nokre dagar... Det einaste som likevel ikkje hjelpe er å klage. So då so...
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar