Praktfull stjernehimmel

MMS Svarthamrane i kveld

Klok av skade tok eg med meg broddane på Svarthamrane i kveld. Og nytta dei opp Brekka til den første elva frå Skålefjellet. Her tok eg dei av, og la dei att til returen. Det er fantastisk god hjelp i desse broddane. Hin dagen ramla eg jo på rumpa fleire gonger så det song. I dag null.... Icer`s broddane er gode å ha i sekken, då forholda lett skiftar under forskjellige høgdenivå i fjellet vintradagen. Stegjerna som eg har brukar eg berre under meir spesielle tilhøve. 

Snøen hadde nok ein gong fòka seg skikkeleg til i dei øvre partia. Og øvst i det vestvende skaret har han no lagt seg til i ei skikkeleg fonn eit godt stykke ned gjennom. Hellinga er faktisk blitt bratt. Og bratt er her jo frå før av... I kveld kava eg meg opp på alle fire eit stykke med snø over livet. Andre parti var blitt faste av vinden. Pusten gjekk som ein blåsebelg. Og to gonger laut eg ta eit minutt telling.

Lenger nede var spora nok ein gong fòkne igjen. Så det vart ein ganske slitsom tur opp i kveld òg.... Men kva gjer vel det når du har sigeren av toppen i handa. Og kan sløkkje hovudlykta, og nyte ein aldeles praktfull stjernehimmel utan eit einaste forstyrrande lys. I gode varme klede. Åleine, stille og fredeleg. Berre dine eigne hjarteslag. Ei kjensle av å vere uendeleg levande der og då....! Natta er mi. Trygg og god!

Turen ned igjen gjekk som den skulle. Sigla på rumpa eit stykke ned skaret med snøføyka rundt ansiktet... Lått i natta. Og sprang heile vegen frå Nipebu-skiltet i enden av skogsvegen og til bilen. Som ein liten finale.... I full mundur. Stjernetur...