Minnerik søndag

Motiv frå Fossedalsvatnet søndag.
Vi ser Eitrenipa, Nordre og Søndre Kringla

Olaug lurte visst på meg då eg ville gå over fjella til Dalsfjorden frå Skjerlia i Førdefjorden i dag. Ikkje så veldig lange turen. Poenget hennar var vel at det pøsa ned, og fjella var dekte av skodde. Egentleg bryr eg meg ikkje så mykje om vèret. Eg går uansett på desse 3-4 timars turane. Men eg sjekkar alltid vèret på førehand likevel, og i dag var det meldt betre ut på dagen. Eg hadde nemleg tenkte å ta to fluger i eit smekk. Mor mi hadde gebursdag. Og så kunne eg ta med meg Fossedalshengenipa òg på turen til Dale, og gå gjennom Fossedalen. Og slik gjere meg ferdig med målsettinga mi på dette fjellet... Sette ein ekstra spiss på denne siste turen for årets sesong...

Eg pakka fjellklede og byte klede i sekken. (Kunne dusje i Dale). Smurde meg nokre skiver, og fekk Olaug til å køyre meg i Skjerlia. Ho sjølv skulle på miniputturnering i Hyllestad (hennar tur) med Peter, og så kunne vi møtast i Dale. På den måten slapp eg å hente bilen der oppe om kvelden. Broderen stilte sporty opp og ville hente meg i Fossevika, og skysse meg over fjorden. Nydeleg organisert om eg så skulle driste meg til å seie det sjølv...:-)

Det regna trollungar oppe i Skjerlia. Olaug sende meg eit langt blikk før eg la av garde. Fri som fuglen. Min eigen herre. Mine eigne vegar. Me myself I. Og ingen andre å stole på.... 

Ganske fort forstod eg at det vart ein flott dag. Smålomen helste meg velkomen over Markavatnet. Han tok seg fleire runder, og vidare inn over Leknesvatna, før han kom tilbake over Grunnevatnet eit par snurar, og flaug så mot Nipebu. Skrattande. Hadde nok hatt seg eit tidleg næringssøk og måtte ha litt morgongymnastikk. Eg var så oppteken med lomen at eg allereie var komen opp til Grunnevatnet før eg fekk sukk for meg. Det hadde slutta å regne utan at eg la merke til det, og ein regnboge ute i vest gav beskjed om vèrskifte. Eg fekk av meg den lette Rab-jakka og tok til på ura.

Det skin opp over Kringla og Krokavatnet

Det var vått og glatt oppover. Sleipe steinar og svaberg. Godt med nye Scarpa sko på føtene. Oppe ved Krokavatnet skein sola gjennom sky- og skoddelaget i aust ved Eitrenipa. Fantastisk skue og nydeleg lys. Det dampa frå det våte landskapet som frå ein trykkokar. Forma var upåklageleg, sjølv om eg i dag hadde bestemt meg for å ta det litt piano. Nyte dagen og ta ein del bilder. 

Eg tok nokre foto på veg oppover dei bratte berga mot toppen. Nydeleg konglomorat. Så eg tok likegodt å laga eit eige album av bilder av stein i dag. Her er utrulig mykje interessant å sjå hvis ein gjer seg litt tida.
    

Fra Stein_290810

Hjarte av stein...

Det var flott morgonlys på toppen av Fossedalshengenipa. Skyer, skodde og sol i spelande leik. Begynnande haustlege fargar. "Å for ein strålande morgon"... Måtte jo sjølvsagt fotografere litt. Bilder gjev jo eit lite inntrykk, men å oppleve strålande naturopplevingar som dette, må jo sjølvsagt gjerast, ja, in natura for å få fullt utbytte...!

Lysspel på toppen av Fossedalshengenipa

Eg gjekk ned igjen på sørsida av fjellet. Svaberga på denne sida er faktisk ein del brattare enn midt på og i nord. Berga var heller ikkje tørka opp, så her var det obs obs. Med litt varsemd kom eg meg ned til botnen av svaberga, klauv ned eit par hamrar, og kom meg ned på marka under fjellet og vidare ned i Grøndalen rett vest av Krokavatnet.

Sør av dalen passerer den gamle ferdselsåra nord/sør nokre gedigne hellarar. Det er sagt at ein oppbevarte gras frå utmarksslåtten i Fossedalen i gamle dagar under slike. Dei brukte hest og slede for å hente høyet om vinteren. Det var jo praktisk for den tid å rekne. Utrulig å førestille seg slikt i dag. Men på den tid levde ein vel meir i pakt med naturen enn no til dags. Etter mi oppfatning har vi mist ein del gode verdiar frå gamle dagar på vegen mot dagens samfunn....! Det er synd... 

Etter å ha studert hellaren her ei stund, kjendt eimen av gamle dagar, gjekk turen vidare sør til Svartetjerna. Her ligg det ein liknande hellar som lenger nord. Perfekt som skjul for sauene i området. Veldig kjekt at det framleis går ein del sauer her. Tjerna spegla seg i sola med Fossedalshengenipa i bakgrunnen i nordvest. Idyllisk! 

Svartetjerne sør av Fossedalshengenipa

Ved utløpet av Svartetjerna med Fossedalshengenipa bak

Ruta vidare sørover går over kloppa i sørenden av Krokavatnet. Her kryssar den gamle ferdselsåra dagens DNT-løype mellom Nipebu og Massbu.

Kloppa over sørdenden på Krokavatnet

Ved elva ned mot Fossedalsvatnet var det utruleg med blåbær. Eg vart nesten overraska, for det har vore mindre blåbær i år enn kva eg kan hugse frå tidlegare. (Iallefall frå i fjor...:-)) Bæra var gedigne. Nesten som småplommer å rekne! Eg la meg sjølvsagt på hovudet ned i lyngen og glefste i meg...

Nokre meter lenger framme dukka sela i Øvre Fossedalen opp. Perfekt innramma av Kringla, nord og sør. Kringla har ei heilt anna form her i frå enn dei fleste er vane med. Som eit spir står den søndre Kringla stolt mot sky, med Fossedalsvatnet liggande nord/sør i vest ned under.

Øvre Fossedalen med N&S Kringla bak

Tilbakesyn mot Øvre Fossedalen med Eitrenipa bak

(Fast fotoplass...:-))

Øvre Fossedalen er ei perle. Og har høg kulturhistorisk verdi... Det er viktig at sela blir tekne vare på for framtida...

Ein ting som eg alltid har tenkt på når eg vandrar langs Fossedalsvatnet, er at eg aldri får lyst til å springe. Det er som om omgjevnaden gir bod om å ta livet med ro. Her ligg ei kjensle av å vandre i gamle slekters spor. Det er som om du kjenner at dei ser på deg bak steinar og i tre, og føl med at du steller fint med det dei gav frå seg. Så spørst det om vi kan gjere det same... 

Det er som om trea snakkar ved Fossedalsvatnet...

Eg lukta brått saueskit. Og jammen fann eg fara etter dei òg. Ein liten flokk. Og litt lenger framme ved vatnet fekk eg auge på dei. 7 stk med rake peiling på Nedre Fossedalen. Eg hadde dei føre meg resten av vegen til vassenden der dei stakk vidare ned. Eg sjølv hadde bestemt meg for lenge sidan for ein pause her. Eg brukar alltid å ta ein reflekssjons-halvtime her ved elva, som renn så fint over svaberga og fossar utfor stupet og ned i Nedre Fossedalen. Fantastisk fint her. 

Elva frå Fossedalsvatnet

Frå stien ned i Nedre ser eg det er folk på den gamle fjellgarden. Og dreg fort kjensel på bakhovudet til Odd F. Kjend frå tida mi i Fossedalens Vener og Fossedalens Dag. "Kjem du denna vegen", blir eg møtt med. Kjekt gjensyn. Så får eg òg helse på Alma som kjem ut. I finvèret får vi oss ein god prat. Det endar opp med at eg og broderen skal hjelpe Odd med å få båten i Fossevika inn i naustet. Så Odd pilar til fjords, medan eg tek nokre bilder. Stikk nedom lonane, og som snarast bortom ved Elraki. 

Hyggeleg gjensyn med familein Odd F. i Nedre Fossedalen

Kjekt å sjå sauer i Nedre Fossedalen

Broderen kom som avtalt, og båten til Odd fekk vi i hus for vinteren. For sommaren er over for deira del. Det er føreståande Bergens-tur igjen til helga. Så gjekk turen over fjorden til Dale. Dusj, middag og kakeselskap og hyggeleg samvere med familien min der. Og på ferja heim traff vi Gunhild og Roy med ungane.... Men alt det er ei anna historie...  

Broderen skyssar meg over Dalsfjorden

Gunhild med ungane på ferja Dale - Eikenes

Fra Fossedalshengenipe_Fossedalen_Dale 290810

Pause ved Fossedalsfossen

To turar - to fjell

Fargane endrar seg i fjellet no. Her frå Smørskornova i ettermiddag.

Vi ser mot Rivedal, Straumsnes og Dalsfjorden.

Det silregna i Skjerlia i dag tidleg. Og det var faktisk ikkje meir enn 9 grader i Stongfjorden då eg reiste der i frå. Hustrig med andre ord. Eg hadde vaska opp utekleda mine, og sett dei inn med ny impregnering, så regnet prella berre av jakka og buksa. Det er eit godt stimuli det når vèret er litt ryskje. I tilegg til at det regna, var det særs blautt og gjørmete i stien. Godt med plankane over myra då. Eg hadde teke på meg dei nye Scarpa Ladakh skorna der eg hadde lagt på to lag impregnering, og det gjorde susen. Skorna var knusktørre då eg kom heim igjen. Veldig bra! 

Toppa fint ut der oppe etter ein times tid. Skodda kom og gjekk oppe på toppen, men då eg returnerte stakk forsyne meg sola gjennom sky- og skoddelaget, og eg heiv like godt av meg alt på overkroppen. Litt obs må ein vere ned skråberga då det er så gjennomvått som no. 

Då eg kom heim igjen gjekk Olaug med Anne på Siktanuten. Eg var svolten og laga meg nokre blingsar i tilegg til eit par krus kaffi. Slappa av med dagens Firda ei stund, før eg køyrde til Rivedal og tok Smørskornova òg. 

No var vèret endå betre. Litt sol inn i mellom og lite vind, så eg gjekk opp i berre kortbuksa. Same vegen som i går kveld. 

I dag vart eg nærast omringa av sauer med gult merke oppe i lia under toppen. Det er her desse sauene har gått i heile sommer. Og etter å ha vore opp på toppen, og på veg ned igjen, var det tydeleg at dei hadde mest lyst å vere med meg til bygds. Kanskje dei kjenner det på seg at tida snart er her? Eit par stykke av dei måtte eg nærast springe i frå då dei ville vere med meg ned igjen. Lenger nede, og spesielt på hi sida av elva nedom demma, står det no ein heil flokk og trykkjer på grinda og vil heim òg.... (Det er sikkert heimebøen og mjøl som freistar...) Og nedom Hundeheia går det òg mange som har trekt ned frå fjellet. No er det vel sanking neste helg, så det er greitt å sleppe og springe så langt etter dei. 

To flotte turar var då i boks. I kveld må det til litt ekstra næring...:-)

Fra Fossedalshengenipa_Smørskornova 280810

Frisk kveld

Motiv frå Blåegga 15/8.

Vi ser Synste Stauren oppe t.v.

Eg ville berre late att auga 5 minutt på sofaen etter jobb. Vel dette vart til ein time. Og for å komme til hektene igjen etterpå åt eg opp ei øskje med rosiner. Det gjorde susen. For kvarteret etterpå var eg på veg til Rivedal, sjølv om eg egentleg hadde slege tur frå meg då eg såg kva klokka var. 

Vel, så vart det Smørskornova i kveld òg då. Og nok ein kveld i berre kortbuksa, men det var på grensa. Sola var gått ned, og trekken i frå nord gjorde at eg måtte opp under maks fart oppover for å halde varmen. Ja, eg hadde med meg ein fleece, og den var god å dra på seg på toppen. Betre det enn at den vart sveitt oppover... og kald der oppe! Og så vart det  full fart ned igjen.  Ingen hadde vore oppom posten sidan eg var der i forgårs...

Jammen mørkar det om kveldane. Greitt å ha det i bakhovudet neste månaden....

Samme spor

Frå sørvestsida av Blega ser vi Litlehesten og Storehesten.

Vi ser store parti av trassèen opp frå Berge i Bygstad, gjennom skaret ved Marifjell t.h. og mot venstre bildekant. Denne ruta er spesielt fin som skitur om våren.

Foto 15/8

Hvis nokon lurer på om eg har lege på sofaen dei to siste kveldane, så er ikkje det tilfelle. Men eg har i grunn sett att skoavtrykka mine frå turane før, så det har ikkje vore noko å skrive heim om. Vi får sjå kva som byr seg til helga. Vèret ser skiftande ut, men er temperaturen bra og det er lite vind, er det vel framleis tid for litt gjørmebad i halvnaken tilstand. Så lenge ein ikkje tygg gjørma går det heilt fint.

Eg kjem sterkare tilbake med nye turrapportar.

Gjørmebad

Foto frå Siktanuten 11/8.
Vi ser Stavenesodden fremst og Kinn og Store Batalden med hette på...

Eg køyrde Peter på fotballtrening etter arbeid i dag og fekk kombinere dette med ein kjapp fjelltur på Siktanuten. Ved å fuske eit kvarter gjekk dette akkurat. Eg sprang opp i berre kortbuksa og joggesko og gav blanke i gjørme, væte og nokre regndråpar. Det var nemleg vindstille. Det er vinden som kjøler. 

I firsprang ned igjen traff eg på Vebjørn A og dottera som var avstad og såg etter sauene. Eg slo av nokre ord med bankkollegaen nett nedom Bjørndalen. 

Ein god kveld dette der forma kjendest upåklageleg.... Og der eg godt kunne tenkt meg eit fjell til...:-)  

Endå litt sommar

Flott på Smørskornova i kveld. 

På nedste bildet ser vi inn Flekkefjorden og mot Leite og Tysse. 

Rivedalskletten i framgrunnen.

Eg gjekk opp igjen same turen på Smørskornova etter arbeid i dag som på lørdag. Berre at i ettermiddag var det fantastisk vèr. Shortsvèr. Fint for fart. Så eg fekk meg ein kjempetur opp, og ein god springmarsj ned igjen. Som vanleg kan eg vel nesten seie. Elles er det vel egentleg ikkje så mykje å seie. Ingen overraskingar, ingen fall,  ingen mennesker og ingen dyr. Stilt og fredeleg...

Himmelens sluser

Agnar på veg til Nipebu i dag

Bilen til Agnar stod i Skjerlia i dag tidleg då eg kom opp for å gå på Fossedalshengenipa. Og fyren hadde ikkje gitt beskjed. Men etter nokre meter såg eg at spora var ferske og frå i dag. For i det regnvèret som var i natt og i dag tidleg, ville alle spor frå tidlegare vore utviska. Så eg gjekk på han oppe på myra, der han gjorde ferdig siste finpussen på plankestien. Det passa visst bra med tidspunktet eg kom, slik at eg fekk hjelpt til med å flytte på eit par av plankesetta. For dei trykkimpregnerte plankane er frykteleg tunge, og iallefall når to og to på fleirfoldige meter er spikra i lag.... (Prøv den som vil). Det er eit kjempearbeid som er utført over myra ved Grunnevatnet. Og dette er først og fremst Agnar si forteneste...!

Agnar skulle vidare til Nipebu for tilsyn av hytta. Mellom anna var nøkkelen til hytta broten av inne i sjølv låsen på døra. For meg høyrest det ut som låsbytte. Vi får høyre seinare korleis det gjekk. 

Eg tråva så vidare opp den vanlege ruta til Fossedalshengenipa, medan han heldt fram med finpussen. 

Det var veldig vått. Det fossa vatn overalt. Og berga var sleipe. Men det gjekk radig oppover for det. Då eg så kom over kanten mot vest oppe under sjølve toppen, kom vinden kraftig inn frå vest. Skodda segla forbi i vanvittig fart. Eg hadde lite klede på meg, så eg kom meg i skjul bak varden, fekk knipsa nokre bilder ut i skoddehavet, og sprang så ned igjen same vegen og over kanten mot aust. Her var det mykje stillare. Eg heldt likevel godt fart ned svaberga, og gjekk på Agnar nett nedanfor ura, då han hadde gjort seg ferdig med snikkeringa og skulle vidare. Det begynte å regne noko grådig då vi stod der, så vi skilde lag etter nokre minuttar og gjekk i kvar vår retning. 

Stor var overraskinga mi etter nokre minuttar då eg gjekk på Olaug og Sissel òg nede i bakkane. Eg hadde lagt igjen mobilen heime, så eg visste ikkje at dei ville gå denne turen. Men det vart berre hei og hada nesten, slik at dei fekk halde fram opp, og eg komme meg heim igjen i dusjen.

Skikkeleg vått vart dette i dag, men det gjer no ingenting - det viktigaste er å komme seg ut og i aktivitet....

Fra Fossedalshengenipa 220810

Sterk vind på Fossedalshenenipa i dag

No kjem hausten

Sola stikk gjennom skylaget over Kringla og Heileberget i aust.

Foto frå Smørskornova i dag 21/8

Hausten sig fort på oppe i fjellet no. Dag for dag. Og berre på nokre få dagar denne veka, er det blitt klårt gulare og meir raudlèten vegetasjon å sjå. Når i tillegg skodda heng ned i fjella og elvane fløymer over som i dag tidleg, forsterkar det berre kjensla av haustleg melankoli. Ei årstid er over, naturen går til ro... Frå liv til daude og skal atter gjenoppstå...

Eg var såleis i Rivedal før klokka 8 i dag tidleg, og gjekk opp grusvegen til demma av kraftverket. Som vanleg. Det strøymde friskt vatn ned elva frå dalen ovanfor. Tydeleg det hadde regna godt i natt. Dei same sauene som har gått ovanfor grinda og ved demningen, gjekk der i dag òg. Heilt tamme. Og tydeleg at dei mest har lyst heim... 

Nordover myra var det søkk vått. Likeeins opp dei første bakkane til skaret. Det krev sin mann å gå myrar i motabakke. Men vèret det letta faktisk. Skodda forsvann, og det vart litt blått å sjå der oppe. Vinden derimot friskna stadig til, og i siste skaret opp og på toppen bles det faktisk ganske godt. Sola skein fint gjennom skylaget mot fjella i aust. Eg fekk namnet i boka og knipsa nokre foto, før eg tok ned same vegen. 

Turen ned vart faktisk litt texas. Lenge sidan eg har falle så grundig. Og det to gonger. Typisk når ein blir litt fråverande og ikkje føl terrenget godt nok, så snublar ein. Eine gongen datt eg opp i ein einerkave i eit rundkast, og lenger nede snòva eg i eigne bein og fauk eit par tre meter gjennom lufta og landa med fjeset først ned i våte mosen.... Ikkje verste plassen ein kunne stikke nasa bort i då, så eg måtte no berre fline av heile seansen...etterpå...når alle lemmer var intakt...! Men hadde det lege stein der, hadde eg nok sett ille ut...

Asbjørn D var på plass ved eine grinda nedom parkeringsplassen  og fungerte som grindagut. Så vi slo av ein prat. Hyggjeleg det. 

Så gjekk turen til Askvoll og på Siktanuten. Framleis ganske så flott vèr, men ikkje same termeraturen som tidlegare i veka. Og sjølvsagt var det veldig vått her òg. Eg traff ingen på mi vandring her. Og kom meg raskt opp og ned utan så mykje å skrive heim om. Fin tur iallefall....og no var eg nøgd for dagen...

Fra Smørskornova_Siktanuten 210810

Havutsikt i lyngen

Fin kveld på Fanafjellet

Eg tok meg eit renn opp bakkane frå Stafsnes etter jobb i dag. Nydeleg opp gjennom. Men sola forsvann oppe nær toppen. Likevel var det ikkje kaldt, berre iført kortbukse. Supre kveldar dette. No kan ein ikkje klage over vèret. Eg synest i grunn at temperaturen er det viktigaste. Om sola skin eller ei får no stå si prøve. 

Eg tok ein liten snutt oppe i lyngen. Litt vest for sjølve posten der det er best havutsikt. Mot toppen av Alden, Staveneset og til Florøkanten. Eg har så mykje bilder her frå no at ein snutt kan vel vere like greitt. Det minkar forresten på turane mine hit. Etter målsettinga eg sette meg for moro skuld i oktober i fjor manglar eg berre to turar. Eg får gøyme dei til slutten av september eller noko slikt...

Dagen derpå

Foto ved Leknesvatna i går

Etter å ha fått eit lass med knusktørr bjørkeved i hus, var det godt å få seg ein rask tur på Siktanuten. Eg var litt tung i føtene etter turen i går, men det kom seg når eg fekk springe ned igjen. Sjølv om det skya over, var temperaturen perfekt for ein "shorts-tur". Måtte berre det vare.... Vi får håpe på ein Indian Summer. Ingenting er betre enn det. Dette kortar hausten mykje...

Nydeleg søndagstur

 I dag: Klassisk utsikt frå Blegja og inn Førdefjørden mot Naustdal

Eg var veldig spent om skodda frå i går kveld var letta i dag tidleg, så eg gløtte på gardina på soverommet i 5.30 tida. Skodda såg ut til å vere vekke! Men om det var overskya eller klårt, såg eg ikkje. Eg la meg til att og slumra av ein times tid til. Då var det ikkje tvil lenger. Det vart Blegja-tur igjen, noko mindre var ikkje aktuelt... 

Eg fekk i meg havregrynsgrauten og smurde meg nokre skiver. Frå Rørvika, opp og ned igjen, treng eg ikkje mat. Men i dag ville eg gå ut att Blåegga til Eitrenipa med retur ved Leknesvatna til Markavatnet. Og då blir turen raskt 3-4 timar lenger (for min del). Då treng eg påfyll av næring. I Rørvka var eg ei stund etter klokka 08. Der stod det allereie to bilar...den eine såg eg var Vigdis sin. Ja, ja eg var litt seint ute i dag så...


Det låg noko skodde lenger oppe i fjellet. Den såg eg ville forsvinne når sola fekk litt tak. Fjorden låg blikkstille og spegla seg i morgonsola. Og det var ikkje ei sky på himmelen. 

 Ein flott morgon i Rørvika. Toppen av Blegja i skodde.

Eg la rolig i veg første stykket. Fint å komme i gong på ein grei måte når ein har to timars bratt oppstigning, og ein lang dags gonge i stein framfor seg. Men det tok ikkje mange minuttane før sveitten rann denne fantastiske morgonen. 


Vigdis og to andre gjekk litt lenger oppe i der såg eg. Eg gav på litt og tok dei igjen. Og sidan gjekk Vigdis og eg ilag oppover i greitt tempo. Ruta er såpass innarbeidd at eg no finn greitt same "stien" gjennom urane. Det synest eg er ein fordel. Eg sparer tid, og veit kva som skal til av energi...


Men eg må seie eg kvapp godt i ura nett under salen mellom Rørviknipa og topplatået. Ein skugge fauk ut ved sida av meg, og framfor føtene mine, ein skugge som ikkje skulle vere der, og jammen var det ikkje ein hare, her i steinura på over 1200 moh. Og han vart ståande akkurat så lenge at eg greidde å knipse han på nokre meters avstand. 

Ein hare sprang opp rett framfor føtene mine oppe i ura...

Vi toppa enkelt ut. Flott og klår utsikt og nesten heilt vindstille. Heilt unødvendig med anna klede enn ei kortebukse for min del. Vi knipsa nokre bilder, før eg tok ned på sørsida og Vigdis forsvann ned same vegen vi kom opp. 

 Utsikt mot Litlehesten og Kvamshesten frå sørsida av Blegja

Det gjekk enkelt ned den bratte skåra på sørsida. Tørr og fin stein. Og klatra så opp hamrane mot Synste Stauren og tok nokre bilder og ein snutt her òg. Så var det til på den lange steinmarsjen utover Blåegga. Opp og ned forkastningar, høgdedrag og fjell. Egentleg er turen ut Blåegga ei psykisk prøve. Eitrenipa virkar så nær, men det går likevel så smått. I luftlinje er det ikkje langt, men over hamrar, staup og sva tek det si tid. 

 Det er mange idylliske smådammar langs Blåegga

Slike dagar som i dag, varmt, fint og godt, er det her ein for alvor merkar kor viktig det er med drikke på ein slik 7-8 timars tur. Kroppen min iallefall skrik etter væske. Eg er altfor lite flink til å få i meg slikt før eg blir tørst. Men heldigvis hadde eg med meg  XL1 - det gir nye krefter. 

Eg skremde opp eit kull med rypeungar som kakla og skvatt i alle retningar, men elles var det ikkje liv å sjå utover. Eitrenipa nådde eg noko før klokka 14. Men no måtte eg ha næring . Godt var det då med nokre blingsar med brunost. Det er fjellmat. Og så noko salt fårepølse. Det var då Olaug ringde og fortalde ho var på toppen av Fossedalshengenipa. Då hadde ho fiksa det slik som vi snakka om heime før eg gjekk. At ho venta på meg i Skjerlia. 

 Godt med ein matbit i sola på Eitrenipa

Turen ned frå Eitrenipa gjekk den vanlege ruta til Leknesvatna, over brua, og ut på nordsida til lagunane og fossen. Eg knipsa sjølvsagt nokre bilder undervegs i det fantastiske landskapet som er her oppe (som no står i fare for å bli bygt ut). Og eg vart vel ikkje særleg overraska over at det var eit par som hadde slått opp telt ovanfor fossen ved ein av lagunane og elva frå vatnet. Idyllisk! Fantastisk utsikt. Nydeleg og bada. Fin fisk er her òg. Ei perle..

Teltliv ved lagunane og elva frå Leknesvatna

Eg kom meg ned over hamrane, og småsprang vidare ned dalen langs elva til stien frå Nipebu og til Markavatnet. Olaug venta som avtalt ho. Fantastisk fin søndagstur i desse fjella som eg likar så godt...

Fra Blegja 150810

Fin augustkveld

 

MMS frå Smørskornova i kveld

Eg tok turen til Rivedal igjen i ettermiddag. Den vanlege ruta på Smørskornova. Bra temperatur, overskya og stilt. Fin kveld for litt fjellrangling og litt preik med sauene der oppe. No har ein del trekt lenger ned mot demningen, medan andre går på hi sida av Rivedalskletten. Ein del går utover mot Bakkefjellet.

Så mykje er det vel egentleg ikkje å seie om turen. Ganske så vanleg. Raskt opp og joggetur ned igjen. Myra er forsåvidt tung å springe over i fjellsko, men det går ved å bite tennene litt i hop. For trimmen sin del gjer det godt...!

Væte og gjørme

Regnboge i Vagstaddalen i går ettermiddag

Eg var ein tur til Askvoll og på Siktanuten etter arbeid i dag òg. Ikkje akkurat nokon "Big Deal". Det var sjølvsagt vatn i stien, blautt og gjørmete. Det er berre å kle seg naken og springe i joggesko for skiten kan du jo berre spyle av deg etterpå  Det verste er i grunn når du begynne å tygge på han...:-) Raskt opp og ned og eg møtte ingen på min veg. Vèret var heilt flott, litt nordatrekk og skodde på toppen, men pyttsan... God trim!

Våt idyll

Moldura frå Smørskornova i ettermiddag

Kinn og Batalden med skodde på toppen. Staveneset i framkant.

Foto frå Siktanuten i kveld.

Eg tok like godt to fjell på fjelltrimmen etter jobb i dag. Etter opplegget mitt blir det mest Smørskornova og Siktanuten resten av denne sesongen. Men eg har gøymt eit par haustturar på dei andre toppane til slutt. Det blir lagt ut nye postar i begynnelsen av oktober. 

Eg køyrde først til Rivedal og gjekk opp den vanlege ruta til Smørskornova. Det var heilt klart vèrskifte på gang. Ein fiolett himmel i sør vitna om det. Eg hadde likevel ikkje anna klede enn shortsen, men sommarregn på bar hud er berre herlig. Det som ikkje var så bra var at eg ingenting hadde å ha rundt kameraet hvis regnet slo til. Eg bestemte meg likevel for å ta det med. I håp om at eg nådde opp og ned før regnet begynte...

Oppe på myra, ovanfor demningen, forsvann sola. Og oppe i skåra forsvann lyset. Det vart nesten bekmørkt. Heilt rart! I staden velta skodda inn og det begynte å pøsregne. Eg gav på alt eg hadde opp siste kvarteret eller noko slikt for å berge kameraet. Eg visste det låg ein plastpose oppe rundt boksen som boka låg i, og den kunne redde dagen... Sjølv om veska vart ganske våt til eg kom meg i skjul bak varden, var kameraet like tørt. Så det gjekk heilt fint. Og medan eg sat der i skjul, forsvann alle dei fiolette skyene nordover og sola skein brått igjen. Fantastisk. Regnboge i aust. Skodde og skyer, sol og gjenskin frå våte berg og dammar. Det vart reine lyscrescendoet (sjekk bilder) der på toppen... 

Etter å ha knipsa nokre bilder, sprang eg ned igjen skåra, over myra og ned vegen til bilen att. What next? Eg var litt i stuss om eg skulle køyre heim igjen eller ta Siktanuten òg. Kortbuksa var våt, men sola skein og kvelden var ung, så eg køyrde til Askvoll for å ta det fjellet òg. 

Det merkelege var at det skjedde nøyaktig det same her som på Smørskornova. Kjempeflott vèr til å begynne med, før eg høyrde torevèret i aust og skjønte teikninga. Det var berre å gje på igjen for å komme seg opp og ned før det starta. 

På toppen var det flott lys ved Alden og nordover mot Staveneset og øyane i Florø. Men medan eg stod der å fotograferte, kom dei første regndråpane. Så då var det berre full palings ned igjen dei sleipe bakkane. Det som antakeleg berge meg frå fukt i apparatet denne gongen, var trøya eg hadde bunde om livet. Eg løyste litt på reima til apparatet, tulla trøya godt rundt veska, knytte armane rundt, og putta heile stasen ned i shortsen og la på sprang. I kveld var det heldigvis ingen i stien, for eg kunne sikkert skremt vitet av kven som helst... Det styrtregna nesten heile vegen ned igjen, eg i shorts og joggesko, og gjørme og vatn over alt. Det var som eit gytjebad. Og ned moldbakkane i dalen var det reine skeisebana. Men til alt hell heldt eg meg på beina, og kameraet fekk eg fiska fram frå der du veit i rimeleg tørr tilstand då eg nådde bilen..... Lucky dirty man...:-)

Fra Smørskornova_Siktanuten 110810

Pur glede

På Fanafjellet i ettermiddag

Eg må berre innrømme at eg er heldig som kan springe naken på fjellet sommarsdagen. Supe inn frisk fjelluft og kjenne kor kroppen gir tilsvar når eg tek i. Kjenne fridomen det er å flyte over viddene. Livet og dagen, her og no, gir nytt innhald. Diverre er ikkje dette alle forunt.

For det gjekk så leikande lett opp på Fanafjellet i ettermiddag. Hugsar vel egentleg ikkje heilt kva det var eg tenkte på før eg stod på toppen. Perfekt fjellvèr. Overskya, god temperatur og vindstille. Eg sprang meg like godt ein tur utover mot Størdalsstauren òg, før eg tok innatt og ned på Stafsnes. Så herlig at eg måtte le med meg sjølv undervegs. Gjennomsveitt nådde eg ned igjen til fjorden. Som ein rus...  som ein lukseriøs ein...!

To par våte fjellsko...

 Med fruen på Fossedalshengenipa i dag i skodda

Eg tok turen til Rivedal i dag tidleg og gjekk på Smørskornova igjen. Det høljregna då eg køyrde gjennom Holmedal. Og skodda låg tjukk nesten i fjorden. Ikkje akkurat beste turvèret tidleg ein søndagsmorgon. Men ein kan ikkje tenkje på slikt. Ut og opp og friskt humør... 

I Rivedal var det lettare med regn. Men skodda låg tjukk her òg. Eg gjekk opp den vanlege vegen til demma og over myra. Her er det no begynt å bli spor etter meg. Det var søkkvått over alt. Det blir litt tyngre å ta seg fram då. Og opp gjennom dei bratte bakkane var det sameleis. Her er det rett nok ikkje så myrlendt, så det gjekk greitt oppover. Men i starten på bakkane var skodda så tjukk at det i grunn var greitt å treffe den bratte skåra opp... Her kjem det i tillegg ned ei elvesitle som er grei å ha på høgre handa oppover første stykket. 

Høgre oppe høyrde eg bjellene av sauene. Nokre har gått her i skråningane nedom Smørskornova i lengre tid. I dag skvatt dei litt då eg kom heilt inn på 4-5 meter før dei såg meg i skoddehavet. Men eg prata med dei og bjellene stilna der ute i skoddehavet. Eg fann heilt fint opp siste stykket til toppen òg. Her var det sjølvsagt ingenting å sjå, så eg sette ned igjen same vegen som eg var komen opp. Heile myra sprang eg. Tungt. Men det gjekk. Og så jogga eg siste biten ned vegen til parkeringsplassen. Eg var blaut, frå topp til tå, og røska av meg alt i hop og køyrde heim igjen naken...

Vi hadde Tiril og Tora på overnattingsbesøk i natt (barnebarna til Olaug). Men ei stund etter at eg kom heim igjen vart dei henta av foreldra. Eg hadde lovd Olaug ein tur, så vi køyrde i Skjerlia og gjekk på Fossedalshengenipa. (Eg hadde eit jubileum i dag...) Det var opplett. Men litt fukt kom frå den grautande tjukke skodda.  Fruen var visst litt bekymra over dette og lurte på om vi fann opp. Skodda plagar meg lite på desse fjelltoppane som eg kjener som mi eiga bukselomma. I tillegg har eg varda "over alt"... Keine problem! 

Det var steikje vått opp her òg. Sleipe steinar, myrar og dammar. Det verste er i grunn røtene av furu. Det er rikeleg med dei til å begynne med oppover. Desse er det ingenting som bit på slike dagar. Eg først, fruen etterpå. Men eg lovde å vere snill...

Det gjekk likevel bra unna. Og på toppen kunne Olaug stolt konstatere ny pers...! Det var ikkje verst. Eg brukar ikkje ta tida så nøye. Den varierer alltid litt etter dagsforma og kor mykje eg gidd å gå på. Eller kor mange fotostopp det blir. Tida klarar eg ikkje springe frå likevel....

Med det same vi starte på returen letta skodda faktisk litt. Og litt lenger nede såg vi både Markahengenipa og deler av Kringla, før det igjen dreiv på med ny forsyning av "kvit bomull"... No var det likevel berre å komme seg heim igjen. Blaut i skorna for andre gong i dag. Det var nok no, eg hadde ikkje fleire brukande fjellsko på slikt underlag... Para som heng på veggen i vedakjellaren er utgådde på dato. Eg synest det er for gale å hive dei gamle fjellskoa som det ligg så mykje sveitte i læret... Kvart par har sin epoke. Slik er det vel med oss menneske òg...

Fra Smørskornova_Fossedalshengenipa 080810

Haustleg morgon

Utsikt mot Vevring og Engebøfjellet frå Blegja i dag tidleg

Eg stod som vanleg tidleg opp i dag òg. Godt å sleppe og køyre til Førde. Lørdag er i grunn ein fin dag... Det første eg gjorde var å kike ut glaset. Tja, korleis var vèret egentleg... Ikkje kanon iallefall. Eg stod opp og gjekk ut på altanen. Fekk satse på Blegja likevel tenkte eg.. 

Eg var i grunn så optimistisk at eg smurde meg 4 skiver òg. Hadde ein plan om å bli borte ei stund oppe i der. Kanskje Eitrenipa og Fossedalen òg?  Men det vart det ingenting av i dag...

I Rørvika ankom eg litt før kl 8. Var nedom ein tur i Løvika og tok eit par bilder. Synest det er nydeleg inn Førdefjorden her om morgonen. Sola gir så praktfullt lys ut fjorden. Og i dag hadde eg tid til å stoppe... 

Eg prøvde å starte forsiktig oppover. Her er jo rimeleg bratt. I grunn går det ofte litt tid før eg kjem skikkeleg i gong. Slow-starter kanskje. Spesielt om morgonen. 

Steinane oppover frå Rørvka har eg alltid tykt er veldig glatte. Dei er på ein måte polerte. Og med morgondogg på, er det lite av skoty som bit på. Eg haadde ei selsom historie for nokre år sidan her då eg slo albogen ut av ledd.  Det trur eg er det mest smertefulle eg har opplevd. Og til sine tider gjer det faktisk vondt i den i dag òg. Men eg var heldig og greidde å trene opp armen slik at eg kan rette han heilt ut no. Mange klarer ikkje det av slike skader... Vel nok om det. 

Det gjekk likevel radig oppover sjølv om det var både glatt og vått. Trøya heiv eg ganske kvikt. Gjekk berre i kortbukse,men hadde ei bukse i sekken. Det vart likevel ein heilt annan temperatur oppe under Rørviknipa då ein kald trekk frå sør reiv i kroppen. Diverre forsvann sola berre meir og meir, og borte ved Nipevatnet måtte eg få klede på overkroppen. Ein buff for hovudet gjorde òg godt! Eg heldt såleis bra varmen opp urane til toppen. 

Det bles ikkje så mykje på toppen. Men trekken var iskald. Sola var fordufta bak eit tjukt skylag, og eg miste motet på å gå i fleire timar vestover Blåegga/Eitrenipa/Fossedalen/Dalsfjorden. Shit! Så gjekk det ikkje i dag heller. (Eg går ikkje hvis eg ikkje har lyst. Det må "stemme" innvendig). Difor vart det retur ned att same vegen til Rørvika. 

Eg registrerte ein del sauer ved Rørvinipa då eg kom ned igjen. Fekk talt dei opp og tok ein telefon til eigaren då eg kom heim. Om ikkje det er nokre av dei same sauene som Agnar og eg tok med oss til fjorden igjen i fjor, så er det iallefall av same bølingen.  

Eg stod ved bilen i Rørvika igjen før klokka 12. Fin tur, men diverre noko amputert. Men så fekk eg no litt tid heime òg denne lørdagen... Aldri så gale at det ikkje er godt for noko heiter det visst...:-)

Fra Blegja 070810

Tunge myrar

Foto frå Smørskornova 23/7

Eg hadde vel egentleg slege frå meg nokon tur i dag då eg køyrde heim frå arbeid. Skodda låg tjukk i Blegja og det regna. Men då eg kom ut igjen til kysten skein sola nesten frå skyfri himmel. Snakk om variasjonar innanfor eit lite område. Eg hoppa difor ned kjellartrappa, fann shortsen og fjellskorna og etter nokre minuttar var eg på veg opp bakkane på Stafsnes mot Fanafjellet. 

Det var veldig vått oppover. Sugande motabakkar i våt myr tek på. Men det er veldig god trening kan ein vel seie... Sola forsvann oppe ved toppen, og ein sur vind kjølte meg ned. Heldigvis hadde eg med ei trøye, det hjelpte litt. God og heit vart eg iallefall då eg nådde bilen igjen, etter å ha sprunge heile vegen ned igjen. Friskt...!

Sommarregn

Frå ruta Fanafjellet/Smørskornova. 

Vi ser Dokka t.v. og Moldura. Foto 23/7

Eg tok turen til Rivedal igjen i ettermiddag for ein tur på Smørskornova. På veg nedover i bilen såg eg det tjukna til sør i Sogn. Og himmelen vart meir og meir fiolett. Så det var nok ei flo i emning. 

På parkeringsplassen i Rivedal fann eg ut at eg ikkje ville ta sjansen på å bere med meg noko elektronikk oppover. Eg hadde berre shortsen med meg... Og det var ei rett avgjerd. For berre halveges opp vegen til demninga, slo første toreslaget bak meg. Så eitt til. Og ikkje mange minuttane seinare kjende eg dei første dråpane på den nakne ryggen... Her var det berre ein ting å gjere - gje på med det eg hadde. 

Eg småsprang over myra og tok til på dei bratte bakkane. Men det regna berre meir og meir, og til slutt pøsa det ned. Det var no det. Er ein først våt,så er ein våt. Og som sagt - litt sommarregn dør ingen av... Det som var litt verre var at det brått bles opp ein vind som kjendest 10 grader kaldare ut enn før. Kald vind på våt hud utan isolasjon, er ikkje noko særlege greier...

Men litt flaks skal ein no ha. For oppe i den siste bratte stigninga slutta det å regne. Eg såg Straumsneset og Rivedal fri for byger. Så var det nettopp berre ei flo. Frisk til sinns nådde eg toppen. Kikka meg litt om på det kjende landskapet før eg sette ned att same vegen. 

Eg var litt forsiktig i den våte vegetasjonen nede i bratta, men sprang likevel ned, og over heile myra og vegen til bilen. Steik det svei, og gjorde godt. For så raskt har eg aldri komme meg ned igjen frå Smørskorniva... Det var nemleg ei ny byge på gang borte i fjella i Sogn...

Flott augustikveld

Utsikt mot vest frå Blegja 24/7

Vi fekk besøk av eldste dotter mi Margunn, Tor Ivar og to av barebarna mine, Hanna og Sander i ettermiddag. Dei hadde vore på hyttetur på Staveneset. Olaug steikte sveler og vi kosa oss på altanen i sola. Når dei så skulle til Førde igjen, rakk eg ein liten svipptur på Siktanuten. 

Det var ein fantastisk flott kveld, klårt og med sol på toppen. Oppe i dalen var sola gått ned for kvelden, men det var likevel så pass bra temperatur at eg sprang opp og ned i berre shortsen. Herlig. Går lettare utan klede og med joggesko.... Nett slik eg tenkte i vinter at eg skulle ta denne toppen no til sommaren. Nesten litt rart å tenke tilbake på turane eg hadde då m.a. på Toreheia og Fossedalshengenipa, og kva utstyr og klede som måtte til! Det er eit fantastisk land vi bur i. (Oj, litt av ein klisjè det...:-))

Om kvelden var flott, såg eg ikkje heilt flott ut sjølv då eg kom ned igjen. Tryna skikkeleg to gonger oppe i dei bratte moldbakkane. Kolbøtte og greier. Nesten naken som eg var såg eg ut som eg hadde gjørmebada. Er ikkje sikker på om Turid V la merke til det då eg traff ho på veg opp. Så det var rett i dusjen då eg kom heim. Slo forresten av nokre ord med Ingvar òg til å begynne med nede i dalen. Han hadde vore opp. Vi er jo ein gjeng her ute som går mykje, så vi treffest på toppane og rundt omkring. Kjekt det. Blir litt sosialt òg då.

Så var det kor lenge vèret held no då. Skulle så gjerne hatt ein lenger tur etterkvart. Vi får krysse fingrane for helga som kjem.