Mørketur

Soloppgang ved Blegja. Foto frå Gjelsvikefjellet  9/11.

Eg må innrømme at eg har vore lat nokre dagar. Sofaen har nærast skrike etter meg. Og med middagsfull mage og nokre slitsomme dagar innabords, har han vore uimotståeleg. Men i dag fekk det vere nok. For er det noko du blir lat av, så er det å la seg freiste for mykje av sofaen.

I 17 tida var det difor full gass på Svarthamrane. Og sjølv om det nærast var mørkt då eg gjekk, kom eg meg likevel heilt opp til Alteret før lykta måtte tennast. Snøen gjorde nok sitt til at eg skimta stien så langt opp. Likevel undrar det meg, nattsynet, og kor langt du kan gå berre på det. 

Når du går med hovudlykt seier det seg nærast sjølv at du ikkje legg merke til så mykje anna enn det som er i lyskjegla. Difor er det naturleg nok ikkje så mykje å seie om desse turane. Nokre snøfjoner var i lufta, og mot toppen låg det noko fokksnø. Og turen gjekk heilt etter notane. Kanskje hadde nokre dagar i ro gjort foten min godt, for no er han betre. I tillegg gjekk det forbausande lett opp. Kanskje freistinga av godteppet, fyr i omnen og ja, sofaen, ikkje var så dumt eit par, tre dagar likevel...:-) For mykje av det gode er som kjendt ikkje av det gode, same kva ein snakkar om...!

Dette var forresten innlegg nr 1000 på bloggen min. Som eg starta i 2006. Så ei aldri så lita fanfare for det i kveld.....!