Herlege vårvindar i fjellet

Bror min Sillan med eldste dotter si, Ida, er nøgde over å stå på toppen av Blegja i dag... Nøgd Skaar-gjeng ved Markavatnet etter endt tur i ettermiddag... Eg fekk med meg bror min og eldste dotter hans på Blegja-tur i dag. Eg møtte dei i Stongfjorden, etter at dei tok første ferja frå Dale. Vi køyrde bilen min opp i Markavatnet, før vi tok inn i Rørvika og gjekk opp der i frå klokka 9. 

Det var ein fantastisk morgon. Sola steikte inn i bakkane oppover. Og Sillan og Ida gjekk i shorts, faktisk heile turen, Eg valde heller tights. Eg ville ikkje lage svidde knokar av beina...:-) 

Oppe ved Nipebua vart det mykje kjøligare enn lenger nede. Vi tok difor på oss lette jakker. Og oppe i ura ved vatnet, var det på med gamasjar. Snøen var noko meir roten enn eg rekna med. Eg gjekk først og seig gjennom til opp på anklane. Lenger oppe i "salen" mellom Rørviknipa og platået på Blegja bles det ganske hardt. Kastevinden som kom av og til gjorde at det var vanskeleg å fote seg. I den siste bratte skråninga mot toppen, var snøen ganske hard då sola ikkje tok her. Men Sillan lånte broddane mine, så han fekk seg ein psykologisk stimuli..:-) Og vi kom oss egentleg problemfritt over kanten ved å trakke i same spora. 

Vi hadde sett to mann oppe ved toppen då vi kom nede i ura. Og den eine var eg klar over var Onar O. då bilen stod i Rørvika. Andre mann var turnuslegen i Askvoll (foto frå toppen i album). Dei sat ved varden då vi kom opp. Her oppe bles det så friskt at vi stoppa berre 10 minutt for nokre bilete og ein liten prat. Deretter gjekk vi sørover platået og ned den bratte kanten på sørvest sida. Litt overraskande låg det noko snø ned skåra her på solsida òg. Her er det bratt...! Men vi kom oss ned med litt kryssing av skåra, og bruk av rumpe og armar. Det var litt i grenseland å ta seg ned her utan tau i dag. Alternativet var jo å gå opp igjen og ned der vi kom i frå. Men det eplet var i suraste laget....:-) 

Vi tok oss ein velfortent pause nede i dalen mellom Blegja og Likkjeblegja, før vi tok opp igjen på sistnemnde. Utsikta her er formidabel i alle retningar. I aust ligg Blegja og Storehesten, mot sør Dalsfjorden og heile stranda, i sørvest Dale og vestover ligg heile Blåegga og alle fjella i Askvoll utanfor. I nord kneisar Rørviknipa og ved fjorden dei grøne bøane i Vevring og Rørvika. Utruleg flott! 

Turen ut Blåegga tek si tid. Mykje stein og forkastningar tvers av gåretningen seinkar ein. Men no har eg varda så mykje utover at det er greitt å treffe nedgangane av desse hamrane. Så vi toppa ut Eitrenipa litt før klokka 15 som planlagt. Det bles godt her ute òg. Vi trong ein pause og eg visste nøyaktig kor vi skulle sette oss. Ned i grasbakkan ved det smalaste partiet ville sola steike inn i bakken, og vi ville sitte heilt i le av sørausten. Og dette stemde heilt. Det var godt og varmt. Vi fekk i oss siste rest av mat. Ingenting å spare på no... Resten av turen ned til Markavatnet gjekk etter den vanleg stien som eg har beskrive mange gonger. Heilt fint og greitt. Men det er jo ein tragedie å sjå korleis vatnet her nede ser ut no. Kvar gong eg har passert, har eg trudd at det er det verste som kunne gå an av nedtapping. Men jammen har det blitt verre for kvar gong likevel. Og no er resten av vatnet heilt misfarga av erosjonen langs land... Det er berre å ta seg ein kik på dei siste bilda, så ser du kva eg meiner... Vi var uansett tre blide og nøgde turgåarar som kom fram til bilen litt før 17. Deretter bar det inn i Rørvika igjen, der eg sa adjø til Sillan og Ida. Dei køyrde om Førde til Dale igjen. Kjempetur!

Fra Blegja_Eitrenipa 160509