Den lengste turen

Endå ligg det mykje snø på toppen av Blegja. Svære skavlar som no er utrygge å gå for langt ut på... Eg ser Eitrenipa i eit nytt lys... P.S. Det er ikkje eg som har bygt denne varden:-) Eg var innstilt på "standardturen" på Blægja/Blåegga/Eitrenipa i dag. Med start i Rørvika og retur til Markavatnet. Det viste seg å bli litt annleis enn eg hadde tenkt. Eg var på plass i Rørvika sånn ca 7.15 (det er jo då eg brukar å passere der når eg skal på arbeid...:-)) Det var overskya, men heilt stilt og fin temperatur. Det gjekk greitt oppover dei bratte bakkane. (For dei som ikkje er kjende, kan du sjå toppen på Blægja nesten rett opp nett før der ein parkerer bilane. Det er såleis 1304 meter frå fjorden og opp...) Første snøen traff eg på i den nordvende bakken nedom den privateigde hytta Nipebua (ikkje Nipebu!!) under Rørviknipa. Snøen var akkurat slik eg hadde førestilt meg. Passe blautt dei første centimeterane og fast under. Perfekt opp brattene på sko...:-) Oppe i urane gjekk det òg veldig greitt. Kjempefordel med snø opp på all steinen. I "salen" mellom Rørviknipa og topplatået fann eg ut at det var best å ta på broddar. Det var litt isete inn i mellom det blaute laget på snøen. Og her er det bratt opp for å komme seg over skavlen... Men det gjekk heilt fint å komme seg over og opp på platået.. Diverre bles det ganske heftig på toppen. I tillegg til at det var overskya. Eg hadde berre softshell bukse og ikkje noko under, så det vart fort ganske kaldt... Eg vart faktisk slik i stuss av denne vinden/kulden at eg først ombestemte meg på heile Blåegga og Eitrenipa. Men då eg kom ned igjen til vatnet under Likkjeblægja, fekk eg vinden meir frå sida og bak. Så då gjekk eg utover likevel. Tok difor ut under fjellet og opp på Blåegga utan å toppe ut Likkeblegja. Og her var det fint utover. Det var litt lettare i skylaget òg. Og eg fekk att varmen både i fingrar og tær:-) Når det er sagt, er det klart at sidan snøen nesten er vekke her no, er det mykje tyngre å ta seg fram vestover, over alle forkastningane. Snøen jamna jo tidlegare desse heilt ut. Siste stigninga opp igjen på Eitrenipa frå aust var tung... Men eg toppa ut her klokka 11.30. Etter å ha fått i meg eit par skiver og saft, tok eg til på den vanlege returen om Leknesvatna til Markavatnet. Tankane gjekk stadig meir til korleis eg skulle komme meg i Rørvika igjen. Olaug og Peter var med på den organiserte turen på Høgeheia/Lia/Liavika/Hollevika, så der var det ikkje håp om transport. I verste fall måtte eg gå til riksvegen igjen. Og det var nettopp det eg måtte. I utgangspunktet var det sjølvsagt lite håp om transport her. Skoa og sokkane var ganske våte etter 6 timar på fjellet i snø og væte. Og av kondens sjølvsagt. I kilomtervis på asfalt er jo dette ein dårleg kombinasjon... Så etter å ha kome ned til vegen, kjende eg vassblemmer bak storetærne. Svarte... Vel, eg sette meg ned i graset på vegkanten, kjende sola varma kjakane, tvinna strå og prøvde å sjå glad ut... Hadde det ikkje vore for at eg hadde vandra i 7 timar, var trøtt, tørst, svolten og verkte i beina, hadde jo livet skine... Men bilane let vente på seg! Eg tok difor beslutninga om å gå i gang på asfalten igjen. Eg kunne jo haike undervegs... Worst case scenario var jo å måtte gå heilt i Rørvika der bilen stod. Omlag halvveges var eg oppgitt. Fleire bilar hadde passert. Utan mine til å stoppe. Var det ikkje 1.mai? Adjø solidaritet? Eg stoppa og tok meg to XL1 pastiller og litt vatn. Og vart forbanna... Der og då bestemte eg meg i rein staheit, uansett kor vassblemmene og føtene verkte, for å gå i Rørvika. For å gjere ei lang historie kort, så var det akkurat det eg gjorde. Men det er i grunn lite å fortelje heim om av den studien eg hadde av autovern, knallhard asfalt og blankpussa bilar som osa forbi! Eg kan berre avslutningsvis seie at eg sjeldan har vore så glad for å setje meg inn i bilen nokon gong. Og kor langt det er frå Markavatnet til Rørvika etter asfalten veit eg ikkje - 12/15 kilometer? Eg får sjekke det ein gong når eg har fått turen meir på avstand... Livet smiler forresten likevel veldig fint til meg no...:-)

Fra Blegja_Eitrenipa 010509