Snøfritt

Utsikt mot Mangevatna i vest og øyane i Flora

Eg var i røynda så sliten etter jobb i dag at det einaste eg tenkte på då eg kom heim var sofaen og eit godt teppe. Men heldigvis tok eg meg såpass i nakken at eg kom meg ut gjennom dørene igjen før middag. (Etter middag er det alltid verre å kome seg på tur). Så då vart det den vanlege ruta på Toreheia. 

Det var jammen rart å sjå at all snøen var vekke. Ja, vekke heilt til topps. Nesten ikkje ein snøflekk igjen til over 700 moh. Dessutan var all isen på Krikavatna gått opp og låg berre i store flak. 

Eg synest denne vinteren har gått usedvanleg fort. På ein måte så er eg ikkje ferdig med han endå. Men ute er det jo unekteleg vår i lufta. Mange varmegrader, tøya vegar og snøfritt høgt til fjells. Vel, det kjem nok sikkert snø endå. Men det rare er at har du først fått vårkjensla så er det like godt at snøen held seg vekke òg. 

Og så er det lyset då... Eg kom meg faktisk heilt opp og ned igjen utan å tenne hovudlykta. Det vil seie eg testa lommelyktappen gjennom granskogen nesten heime igjen sidan det var heilt mørkt her. Den fungerte heilt topp. Fint hjelpemiddel.