Vi ser mot Svanøy
Fin, fin tur på Indrevågefjellet i går kveld. Sola derimot var forsvunna. Men etter kva eg ser er det visst håp om at ho dukkar opp igjen med det første. Flaks hadde eg likevel for det regna skikkeleg etter at eg var komen heim igjen.
Den lange og bratte bakken opp frå Osland er tung. Den krev sin mann. Eg har likevel valt ei rute som går meir eller mindre rett opp, over eit hammarslag, og beint opp siste bakken òg. Ein sparer litt tid på dette i staden for å gå sørover og så nordover igjen. Og så slepp ein å krysse elva to gonger. Det kan likevel vere ei utfordring i bratta når det frys på. Spesielt over hammaren. Det gjekk likevel relativt greitt same linja til Middagsnipa hitt året. Elles er det alltid eit alternativ å ta "normal" ruta.
Så mykje elles er det gjerne ikkje å seie. Eg verken såg eller høyrde noko spesielt. Men landskapet er iallefall prega av ei anna årstid no, for det låg noko snø på den 644 moh høge toppen. P.S. Kartet viser 683 moh, men det er Middagsnipa. Zoomar du det inn ser du det...
Nettleseren din støtter ikke visning av iframe. Du kan se innholdet i rammen her
Indrevågefjellet midt i bildet
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar