Etter å ha vandra gjennom øydelagd vassdragsnatur ved Bjørnastigvatnet tidlegare i helga, gjorde eg det same i dag ved Svelivatnet (a). Vatna her òg er sterkt nedtappa no til sommaren, med ørkentilstandar, erosjonar og daud natur langs land. Ikkje akkurat noko pent syn. Men hvis du spør nokon om det er slik det skal vere, ja, så svarar dei vel at dette må vi leve med. Ja, ja slik er det. Galskap vil alltid finnast, og straum treng vi jo, sjølv om eg meiner det er forskjell på fullstendig galskap eller berre litt.... Etter mitt syn burde det aldri vore lov å tappa ned desse vatna så mykje.
Begge dei to ovannemde vatna er det fisk i. Men reproduksjon er det minimalt av sidan gytegropene blir tørrlagde i løpet av vinteren og våren. Kvaliteten på fisken i Svelivatna er miserabel. Fisken er utrulig mager. Nesten som ål. Eg drog opp nokre i stad, men nytta meg av "catch and release". Og sjølv om fisken er nokolunde bra av storleik, ser den ikkje appetittleg ut. Det er opplagt at matforholda er mangelfulle. Ikkje rart det når dei produktive og grunne områda langs land er raserte... Sørgelege greier!
Eg stakk sjølvsagt oppom Røyrbotnholten på same turen. Eg fann ei ny og litt betre skår opp frå vatnet. Hamrane er ikkje heilt ufarlege når det er vått som det vart i dag. For det starta å regne ganske mykje før eg nådde opp på toppen. Ja, det vart etter måten skikkeleg vått og kaldt etterkvart. Skodda kom sigande og i tillegg friskna vinden på. Det vart difor ganske så utriveleg. Litt utilstrekkeleg utrusta som eg var, returnerte eg difor fort heim igjen. Nokon sjukdom kan eg ikkje risikere når eg snart skal til Tyrkia. Der er det iallefall ikkje vått og kaldt...:-)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar