Utsikt frå Eitrenipa i går.
Varden på kanten av sørvestskaret på Blegja. Dale og Dalsfjorden i bakgrunnen.
Det var som å vakne etter ein utagerande fest og ei sein natt på byn i dag. Tung og svimmel i hovudet og ilt i skrotten. Tydeleg at fjellturen i går hadde kravd sin mann. Godt då at all form for fjellrangling var lagt på is... Det var kjølebagen som heller vart pakka med rikeleg av drikke (les:Pepsi) for ein dag på stranda.
Det er for så vidt kjekt nok strandlivet. Bading og soling, litt sosialt liv og mykje fint å sjå på.... Men etter 9 timar vandring i sola i går, var det ikkje akkurat sol eg sakna mest i dag tidleg då eg vakna. Eg må dessutan innrømme at å ligge på stranda med nesten 30 grader i skuggen og utan eit vindpust på den stille fjorden, begrensar seg til eit par, tre timar i det lengste for mitt vedkommande. Å ligge pal i sola i den varmen er nesten vorte ein liten lidelse - iallefall i lengda. Er det eit teikn på alder? Det var lettare før.. Men då var det jo så viktig å vere brun og deilig... No er det så mange andre skavankar og aldringsteikn som har sett sitt preg på kroppen at brunfargen kjem i andre rekkje. Og dessutan, får ein ikkje endå meir aldrande hud og rynker av solinga....?
Nei, då var det meir behageleg under ein solparasoll på altanen heime med litt lett litteratur. Vår Fuglefauna og National Geographic. Det var iallefall ikkje så lett å få panikk av overoppheting og sveittetokt som inne i fjæra. Men du verden for ei helg det har vore - og nåde den som klagar over at det er for varmt...!
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar