Myrull med utsikt på Moldura
Etter å ha styrt med bilder, videoar og tekst til bloggen frå Tyrkia tidlegare i dag, tok eg meg ein tur på Moldura. Nokre forandringar er det jo heile tida på desse turane. Eit klokt hovud har sagt at vi har 365 årstider. Litt overdrive, men likevel...
Ein ting var at omlag alle merkestengene mine var nedrivne, og mange brotne sunde, av sauene som no går her oppe. Det er vanleg at sauene klør seg på tre og anna som stikk opp. Her oppe er sjølvsagt merkestengene gode til slikt. Diverre er desse no både gamle og grå etter å ha stått ute heile året i fleire år, og tòler ditto. Sjølv om dei har tòlt både Dagmar og andre stormar, vart nok sauene i tøffaste laget. Noko anna er sjølvsagt at stengene er eit framandelement her oppe under Moldura, sauene ikkje, så slik er no ein gong naturen...
Elles hadde eg moro av ein ganske stor hareunge som pilte framfor meg eit heilt stykke høgt oppe på platået. Han trudde han stadig vekk gøymde seg vekk for meg i gåretningen min. Eg fekk diverre ikkje festa han på videoen, då han overraska meg gong etter gong. Artig!
Endå ligg her faktisk ganske store snøfonner på nordsida av fjellet. Og inne i Blegja såg eg det ligg endå meir. Eg kan ikkje hugse det har lege snø slik midt i juli nokon gong.
Det var godt å kome i gong igjen med fjelltrimmen. Overskotet er iallefall på plass. Det gjekk fantastisk lett opp i dag. Såvidt eg løyste sveitten. Kanskje ikkje så rart med dei temperaturane eg har opplevd i det siste...!
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar