Alden frå Ytrevågefjellet i ettermiddag.
Toreheia t.h.
Eg var komen nesten opp på Ytrevågefjellet i ei vanvittig haglebyge i stad då tora slo ned på Indrevågefjellet på hi sida av Vågeskardet. Smellet kom i same sekund som lysglimtet. Eit øyredøvande brak som gjekk gjennom marg og bein! Eg må innrømme at eg skvatt... Hagla spruta frå bakken. Og det var ubehageleg både gjennom goretex-buksa og hetta, som var det einaste eg hadde på hovudet. Heldigvis gav vindkula og byga seg etter eit kvarters tid. Faktisk så mykje at eg såg i solstrålane vest for Alden. Men med lite klede og ei tynn jakke var det berre å springe ned igjen etter nokre photoshots. Artig oppleving!
2 kommentarer:
Oj, det høres ut som en flott, om enn våt og kald, naturopplevelse! Her tordner det forøvrig bare på sommerstid, så for meg høres det litt eksotisk ut også :0))
Ler: Men eg veit ikkje om det akkurat var eksotisk eg tenkte på der oppe då. Det var vanvittig kor det hagla, og når tora small, skalv eg nesten i føtene.Ok, berre nesten då...;-)Men eg tenkte faktisk på karbonstavane eg gjekk med, ja, om det var best å sette dei frå meg, for eg var nesten på høgste punktet...!
Legg inn en kommentar