Eit smil i skoddeheimen...
Å skrive at skodda er tjukk som graut er kanskje ein klisjè. Men på Jamneheiane i kveld var iallefall ikkje grauten utspedd. Eg såg ikkje 5 meter framfor meg. Og faktum var at dei var gode å ha dei småvardane eg har sett opp aust om toppen og eit stykke ned bakken mot elva og skaret. Her oppe viser heller ikkje ròsa så godt som lenger nede. Stien gjennom Askdalen er så oppgådd at der hadde damene eg visste skulle gå sjølvsagt ingen problem.
Artig var det at då eg kom ned igjen til Fisma, hadde eg problem med å sjå over på hi sida av Eidsfjorden. Så tjukk var faktisk skodde her nede ved fjorden òg...! Ja, ja og eg som trudde det skulle letne til kvelden.... Det vart akkurat stikk motsett...:-)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar