Isande vindar på Gjelsvikefjellet i dag tidleg
Eg vog litt fram og tilbake på om eg skulle gå på Middagsnipa eller Gjelsvikefjellet i dag. Det enda med sistnemnde. Det såg nemleg ut som om skydekket var lettare lenger inne i landet enn her uteved kysten. Så eg pakka sekken med gode og varme klede, trugane utanpå og tok sjølv på meg dei vanlege lette kleda.
Nokre centimeter med nysnø var faktisk berre av det gode. Det dekka effektivt isen i stien oppover. Og eg gjekk raskt opp Fesselia og til Selvikestølen. Herlig å kjenne overskotet i kroppen og tilsvaret den gav tilbake. Etter å ha gått litt mindre i haust enn før, kjenner eg at overskotet er på plass når eg først går....
På Selvikestølen tok eg på meg trugane. Som på mandag. Litt meir nysnø gjorde ingen ting frå eller til. Men austavinden fekk skikkeleg tak her i frå. Rett sør om Gjelsvikestølen stod rennefòket som ein vegg nedover skaret her og mitt i fleisen på meg. Hadde det vore nokre kuldegrader kaldare, kunne det lett blitt skikkeleg tøft oppover mot toppen. No var det røfft som det var. Blankpolerte hamrar og berg, og fòket stod over rabbane. Eg måtte til å verne ansiktet, men fekk etter kvart vinden i ryggen. Eg kom meg så godt som mogeleg i skjul bak ein stor stein og fekk av meg dei sveitte klede. eVent-jakka fraus til flatbrød. Nevane var kjenslelause på eit minutt.... Men livet fortona seg heilt annleis nokre minuttar seinare med supre vottar og 3 lag varme og vindtette klede på, vindtett hue med buff rundt hovudet med ei super dunhette over til slutt....! Det var som å gå frå helvete til himmels på to minutt!
Soloppgang ved Yksnefjellet og Blåegga
Medan eg fekk namnet i boka flaksa toppen av syrekannna vestover det polerte fjellet med meg til palings etter (fjelltrimbøkene ligg ofte i botnen av ei avkappa syrekanne med den avskorne toppen på same kanna over, som skjul for vèr og vind) . Heldigvis stoppa toppen av kanna eit stykke bortanfor utan å fare ut for fjellet, så eg fekk heile stasen på plass igjen trygt under ein solid stein. Så fekk eg teke nokre bilder av den fantastisk raude og flotte himmelen i søraust der sola såvidt kikka fram, før ho forsvann bak skyer igjen. Inne ved Blegja og traktene rundt stod rennefòket som ein skoddevegg over fjellet.
Eg gjekk så ned igjen same vegen mot Gjelsvikefjellet. Stor var overraskinga då eg såg einkvan kome på ski opp same vegen. Det viste seg å vere Dag Tore. Så vi fekk oss ein prat ilag rett vest om stølen. Her nede tok vinden mykje mindre enn lenger oppe. Medan han etter litt heldt fram mot toppen, gjekk eg strake vegen til bilen igjen, berre med eit lite stopp for å ta av meg trugane.
Flott og frisk morgontur med ein nydeleg morgonhimmel i søraust var i boks. Kjempe!
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar