Glitrande glede

Praktfullt på Eitrenipa...i dag òg...:-) Eg stod opp før 06 som vanleg. Svolten og vaken... Det var stjerneklårt og minus 8! Råkaldt på kysten med andre ord... Det var morsdag og Olaug skulle gå med nokre askvollingar kl 09.30. Ja, ja like greitt. Fekk fyre i omnen å ta det med ro. Bergens Tidende frå i går låg framleis uopna i stova. Eg var heilt fin etter turen i går. Forkjølinga eg hadde kjent til var nesten borte. Og i halv 11 tida var eg avgarde då Marie var vaken og heime til Olaug kom igjen. Straight to Markavatnet. Og faktum er at det var minst like flott å gå opp no som i grålysninga i går. Det var jo nesten same tidspunkt n som då eg kom ned igjen i går... Sola var komen oppe ved Leknesvatna. Nydeleg, praktfullt.. Den tørra, finkorna snøen glitra i solskinnet - og heldigvis var det ikkje mykje vind. Svinkaldt vart det likevel i siste stigningane mot toppen. Draget frå aust, kombinert med skuggen på denne sida av fjellet og rundt 10 minus, kjølte meg fort ned i sveitte klede. Trass i at eg gjekk som tykjen sjølv oppover. Herleg å bikke toppkanten, få sola igjen og skifte til skikkelege vinterklede (eg brukar minst mogeleg på meg oppover for å kunne halde farten oppe). Det var fantastisk på toppen. Og vinden var ikkje så frykteleg kald som i går. Eg var bort på sørkanten og nord på nordkanten og tok bilder. Og kunne godt vore der lenger. Inga naud overhode. Nydeleg panoramautsikt. Eg sette meg bak ein stein ved sørvarden og vart sitjande ei heil stund å studere landskapet... Turen ned igjen er vel ikkje så mykje å seie om. Var jo ein grei reprise frå i går. Suveren og herleg påskestemning. Krittkvite, glitrande flater. Ei glede. Livsbejaande...

Fra Eitrenipa 080209