Ro i auge og sinn

MMS ved Solheimsdalen i dag tidleg Det er berre å innstille seg på at turane vinter-dagen tek lenger tid enn om sommaren. Av fleire grunnar. Viktigast er sjølvsagt at det er lettare å bevege seg i shorts og joggesko enn med fleire lag klede, tunge fjellsko, gamasjar og det heile. Eg prøver å kle meg så lett som mogeleg. Ja, nesten slik at eg må gå på for å halde varmen... Og så er det sjølvsagt underlaget. Eg merka det godt i går kveld då turen inneheldt både rundkast og svalestup. For når dei siste dagars væte er frosen til is på stein og hamrar, er det ikkje fritt for at ein må vere litt obs kvar ein set foten. Spesielt i mørkna med hovudlykt er det uforsvarleg å peise av garde. DÅ ligg du der ganske fort.. og berrfrosten gjer det ganske vondt å lande. Eg kjenner det i ein arm etter i går kveld endå. Eg var difor litt meir forsiktig i kveld. Ingen grunn til å springe heller. Det var ein nydeleg kveld. Eg hadde god tid. Auga fekk ro. Sinnet fred. Mot horisonten. Som ein aktør i eit naturens underverk. På fantastiske Stavenesodden...